Skinfaxi - 01.01.1931, Qupperneq 36

36
SKINFAXI
hlíðina, veltu karlarnir á þá grjóti niður lilíðina og
liöfðu með þvi fuilan sigur.
Kl. 5 síðd. komum við til Lillehammer og yfirgáfum
lestina, því að hér skyldi dvelja til jafnlengdar næsta
dags. Á brautarstöðinni tók á móti okkur Stjörlien og
fylgdi okkur til Dölaheimen, sem er kaffistofa og gisti-
hús ungmennafélaga. Nokkru síðar kom ]>angað for-
maður héraðssambandsins, Trond Vigerust, sérkenni-
iegur og margfróður karl. Minnti iiann mjög á íslenzkan
búhöld eða sveitarhöfðingja. Hann er vel greindur og
kunni skil á öllu, spurði um allt, var alstaðar heima og
dró rökfastar ályktanir af öllu. — Eftir að liafa snætt,
fór Vigerust með okkur um bæinn, sem er einhver
allra fallegasti bær, sem við komum í, einkum að um-
hverfi til. Bærinn stendur efst við Mjösen, sem er
stærsta vatn í Noregi, og gegnum bæinn fellur áin
Meisna og myndar fossa i honum miðjum. Er það hin
mesta bæjarprýði. I útjaðri bæjarins er Björkebæk,
búgarður skáldkonunnar miklu, Sigrid Unset. En það
merkilegasta í Lillehammer er byggðasafnið á Mai-
liangen, „De Sandvigske Samlinger“, sem er merkileg-
asta byggðasaf'nið, sem Norðmenn eiga, en þetta safn
skoðuðum við næsta morgun.
Safn þetta er i þremur deiklum. í fyrstu deildinni
eru ýmsar gamlar byggingar úr Guðbrandsdalnum,
svo sem prestssetur, skipstjórastofa, bændastofa, svefn-
hús, útihús, kirkja o. s. frv. 1 öllum þessum byggingum
eru allir húsmunir, sem tilheyrt hafa, og er þvi hér að
sjá heilslevpta mynd af lífskjörum og aðbúnaði allra
stétta dalbúa fyrir 2—400 árum. í anddyri eins hússins
sat gamall maður og lék á langspil, eins og ltau tiðkuð-
ust liér á landi. Langspilið er að hverfa i Norcgi, en
nokkrir hafa lært hjá þessum listamanni, svo að von er
til, að það týnist ekki alveg þar eins og liér, enda er
það of töfrandi til að glatast alveg. í annari deild er
heill búgarður (Björnstaðgarðurinn) með öllum úti-