Skinfaxi - 01.04.1931, Blaðsíða 4

76
SKINFAXI
Þá vorum við að eins orðnir 16 i förinni; liinir l'é-
lagamir liöfðu skilizt við okkur á Laugarvatni og
héldu þaðan lieim til sin.
Ferðin gekk greiðlega til Þingvalla. Hittum við þar
Guðm. Daviðsson. Er hann, sem kunnugt er, umsjón-
armaður Þingvalla. Hjá honum dvöldum við um
stund og þágum kaffi.
Guðmundur fylgdi okkur á lcið og frœddi liann
okkur um marga merkilega hluti, er snertu sögu
Þingvalla. Hugurinn Iivarflaði ósjálfrátt lil liðins
sumars:
„Nú er þrotin þyrping tjalda,
þögult og dapurt hraunið kalda.“
Veturinn liafði tjaldað sínu milda tjaldi. Almanna-
gjá var sem tröllslegur kastali, en í gegnum snjó-
klamhrið og ísströnglana grisjaði í hiksvartan hamra-
vegginn. Efst á múrnum risu ótal varðturnar og virt-
ust risar standa i hverjum þeirra með kylfur eða
önnur vopn í höndum. Okkur fannst tvisvnt um leið-
ina og horfðum við mcð ótta til þessara varðmanna.
Við vorum þó að mestu öruggir, meðan Guðmund-
ur var í förinni; liann virtist kunna skil á þeim flest-
um og vera kunningi þeirra. Við komumst klaklaust
áfram, sjálfsagt fyrir góðar bænir Guðmundar, einn-
ig virtust varðrisarnir lita með aumkvun til þessara
þumalinga, sem veltust i snjónum fram hjá kastala
þeirra.
Að Ivárastöðum náðum við um kveldið. Gerðum
við þar mikið ónæði, en það virtist ekki eftir talið,
þvi að lijónin gerðu allt til þess að veita okkur sem
hezta aðhúð.
Einar á Kárastöðum er einn hinna atorkusömustu
bænda i Arnesþingi. Honum þótti gott að tala um
íþróttir. Gat hann sagt sem Grettir: „Lagt hefi eg
niður að rjá, en gaman þótti mér að því um skeið.“