Skinfaxi - 01.04.1931, Blaðsíða 14

86
SKINFAXI
Iiugsjónirnar, sem við höfum myndað félagsskap um,
svo að þær verði að veruleika. Mennirnir eru likari
liver öðrum en ])eir vilja viðurkenna. Takmarkalaus
þrá býr með hverjum ungum manni, iil að endurhæta
alla hluti. En þegar miskunnarlaus lifsbarátta hefir
traðkað niður allt það bezta, er allt að því vorkunn
að vinið verði þrautalendingin.
Beiskt, salt
og betra en alll.
Það brennir, það kæfir,
það hvílir, það svæfir.
Þetta er drykkur,
sem þrælum hæfir. —
Þið öreigar og þrælar, sem enga glcði þekkið:
Drekkið, drekkið.
Nú er ástæða lil að spyrja: Ætli drykkjuskapur
hyrfi þá, ef allir væru ríkir? Nei; því fer fjarri. Allir
vita, að „fína fólkið“ er ekki barnanna hezt í þess-
um sökum. Enda er það á engan Iiátt sælla en al-
menningur.
Eg gæti sagt margar kolsvartar drykkjusögur. En
þess gerist ekki þörf. Þær eru á hvers manns vörum,
og jafnvel drykkjumennirnir viðurkenna sannleika
])eirra. Enda eru víst fáir drykkjumenn, sem óska
eftir að hörn þeirra geri það líka. Sjálfa sig telja þeir
færa í flestan sjó, og eru það oft, sem betur fer, en
með hörnin er allt í óvissu.
III.
Oft hefi eg hugsað um, hvort haráttan móti Bakk-
usi væri árangurslaus. Hvort lundarfar manna og
lífskjör þrýstu þeim alltaf nauðugum viljugum und-
ir merki hans. Og alltaf hefi eg sannfærst betur og
hetur um, að það er hægt að þurka upp heilar þjóð-
ir og jafnvel heiminn allan. Líkt og þegar forar-mýr-
I