Skinfaxi - 01.04.1938, Blaðsíða 67

bKlNFAXl
Íi7
reitir a Þingvöllum, Grund i Eyjafirði, HallorinsstaS og víðar.
— Eftirmaður hans var A. Kofoed-Hansen, sem stýr'ði skóg-
ræktarmálum vorum nál. 30 ár, og vann mikið verk, af á-
huga og elju, við misskilning og illa aðbúð, og miklu minni
þakkir en skyldi.
Sumarið 1930 kom Flensborg forstjóri hingað heim, í hoði
dansk-íslenzku lögjafnaðarnefndar.innar. Flutti hann fyrir-
lestra við Háskóla íslands og ferðaðist víða um landið með
Hákoni Bjarnasyni, skógræktarstjóra, að kynna sér skógrækt-
armál vor og aðra rælctun. Um ferð sína og skógrækt lands-
ins hefir hann skrifað dálitla bók: „Islands Skovsag. Fra en
ltejse i Island i Sommeren 1930. Ved C. E. Flenshorg." (Sér-
prent úr Hedeselskabets Tidskrift nr. 11, 1937). Rit þetta er
mjög merkilegt og þess vert, að þvi sé mikill gaumur gef-
inn. Enginn maður getur talað um skógrækt íslands af jafn-
mikilli þekkingu og reynslu og Flenshorg forstjóri, en þó
um leið með glöggri yfirsýn gestsins. Þess vegna hljótum vér
að taka alveg sérstakl tillit til orða hans og álits um þetta
efni. Herra Flensborg hefir sýnt Skinfaxa þá vinsemd, að
senda honum rit sitt. Vér getum eigi stillt oss um að þýða
úr því nokkrar setningar, því að frá þessum höfundi eru
þær hreinn gleðiboðskapur öllum þeim, sem áhuga hafa á
skógrækt:
„.... Eiginleg skógrækt er ekki til á íslandi ennþá, en
undirbúningsstörfin hafa verið unnin, og rikið hefir þegar
eignazt allstór landsvæði, sem vaxin eru birkiskógi og kjarri,
og á því sviði held eg líka að mikil skilyrði séu fyrir hendi
á íslandi. Birkiskógar og barrskógar munu ekki aðeins prýða
landið, veita íbúum þess tjávið, sem þeir þurfa svo mjög, og
plöntur í nauðsynlegar skjólgirðingar um garða og tún. Á
íslandi hefir skógurinn alveg sérstaka þýðingu fyrir landið,
því að skógurinn einn er fær um að stöðva þá voðalegu eyði-
leggingu, sem upphlástur og sandfok valda. Þúsundir hektara
eyðast árlega af örfoki...... Ekkert annað en skóggræðsla
getur stöðvað þessa eyðingu til fulls ....“
„.... Eg gel hugsað mér, að orsök þess, að einungis birki,
reynir og viðir spretta villt á íslandi, sé aðeins og einvörð-
ungu sú, að landið er einangrað og hin þungu fræ barrtrjánna
hafa ekki komizt þangað. Birkifræ flýtur á vatni, berzt lang-
leiðir með vindi og loðir við fiður og fætur fugla. En fugl-
ar dreifa reynifræjunum, því að þeir eta berin, en kjarnar
þeirra eru ómeltanlegir. Þess vegna er eg í engum efa um
það, að barrviðir geta þrifizt og vaxið upp sem nvtjatré á
5*