Skinfaxi - 01.04.1947, Blaðsíða 8

8
SIvINFAXI
þannig mætíi telja margt fleira, en þetta nægir til
að sýna, hve mikinn mun er hér um að ræða.
Er þá liægt að samrýma fullkominn ræktunarbú-
skap því byggðaskipulagi, sem ríkt hefur til þessa?
Mér virðist öll rök mæla því á móti. Að vísu skal
það tekið fram, að það gildir nokluið annað fyrir
sauðfjárrækt en fyrir nautgriparækt og garðrækt, og
skal hér fyrst rætt um tvennt hið síðarnefnda.
Á hverju því býli, sem reka á ræktunarbúskap eft-
ir fullkomnustu tæknikröfum nútímans, þarf t. d.
svo mikinn vélakost, að framleiðslan þarf að ná á-
kveðnu magni til þcss að höfuðstóllinn beri hana
ekki ofurliði. Mótorsláltuvélin er lítið meiri hyrði á
búinu, ])ótt slegnir séu með henni 550 ha en þótt hún
slái aðeins 10 iia. Dráttarvélin er iítið meiri byrði
þótt hún plægi 10 ha. land en þótt hún plægi 1 ha.
Mjáltavélarnar horga sig, ef með þeim eru mjólk-
aðar 20- -30 kýr, en enginn óvitlaus maður kaupir
mjaltavélar til að mjólka aðeins 2—3 kýr. Nú er í
uppsiglingu ný heyverkunaraðferð, súgþurrkunin, sem
likleg er til að verða meira framfaraafl i landbúnað-
arframleiðslunni en nokkurt eitt atriði annað. En
um þessi tæki og rekstur þeirra gildir sama og öll
önnur, að kostnáður verður Iilutfallslega meiri sem
framleiðslan er minni. Þannig mætti telja margt
fleira, er sannar það, að stærri búskapurinn er óhjá-
kvæmilegt skilyrði þess, að bæði fjármagn og vinnu-
afl komi að fullum notum.
Hér stöndum við ]íví gagnvart þeirri staðreynd að
eðlismunur þess er við viljum hverfa að og þess er
við viljum Iiverfa frá er svo mikill, að sama fyrir-
komulag hentar ekki, ef fólkið á að njóta tækninn-
ar og þeirra hlunninda, er hún getur veitt.
Þá er næst að atliu'ga, hvernig náð verði því marki,
að sveitafólkið fái notið menntunar i þeim mæli, er
nútiminn krefst og skilgreint er hér. Virðist mér eftir-