Skinfaxi - 01.04.1953, Blaðsíða 5

SKINFAXI
0
einnig trúin á iifið, sem er nndirrót þeirrar hugsjón-
ar Umf. að klæða landið skógi að nýju. Sl. G. St.
minnist Eiðahólmans lengst fyrst og fremst vegna
þess, að hann minnir á, live stórskuldug við erum
landinu okkar, landinu, sem Ari fróði talar um að
hafi verið viði vaxið milli fjalls og fjöru. Umf. á Aust-
urlandi gerðu hólmann að sinum reit, gróðursettu
barrviði og sýndu þannig ræktunarhug sinn í verki.
Skáldinu hlýnar um lijartarætur, er það her saman
hólmann í Lagarfljóti með sínar fornu skógarleifar,
við störf og ummerki kolagerðarmannsins á herum
holtum Fljótsdalshéraðs. Stökkið frá rányrkju til
ræktunar her vott um, að þjóðin er á framtíðarvegi.
Ungmennafélögin hófu þá ræktunarstarfsemi, en
fjárhagslegt bolmagn var ekki í réttu hlutfalli við
þann vilja og stórhug, er kom fram i ætlun þeirra og
von, að klæða landið skógi að nýju. Þó má fullvrða,
að Skógræktarfélag íslands sé ávöxtur þessa hug-
sjónaelds, sem tendraðist meðal Umf. þegar i bernsku.
Markið er hátt og langt undan. Án trúar á gróður-
mátt íslenzkrar moldar verður ]ivi ekki náð. En
reynsla síðustu ára gefur mönnum kjark og starfs-
vilja, enda þótl sýnilegur árangur ræktunarstarfsins
sjáist ekki fyrr en að mörgum árum liðnum.
Starfssöm þjóð við ræktun moldar og miða finnur
Jífshamingjuna í þeim áföngum, sem hún nær við
friðsamleg störf, el' rélt mat er lagt á vinnuna. Umf.
byggja þroska sinn og tilveru á því, að vera síung,
fylgjast með tímanum og ráða nokltru uin, livað valið
er og Iiverju liafnað af þeim nýjungum, sem herast
til landsins með erlendum straumum. Þau vilja tjá
hug sinn i verlti til vinnunnar, liinna daglegu slarfa,
með því að gera starfið að íþrótt. Æfa sig i hagnýt-
um vinnuln'ögðum, svo að liver liðsmaður afkasti
sem mestu og beztu starfi á stuttum tima. Keppni i
starfsíþróttum var sögulegasti þáttur Eiðamótsins.