Skinfaxi - 01.04.1953, Blaðsíða 35

SKINFAXI
35
nýfundna lands. Fjandskapur þeirra kemur meðal ann-
ars fram í nöfnum þeim, sem þeir gefa landinu. Þau
eru köld og fráhrindandi.
Þriðji maðurinn er Garðar. Hann hefur hér algjöra
sérstöðu. Hann kennir landið ekki við snæ og is, lield-
ur gefur því sitt eigin nafn kallar það Garðarshólm,
og hann lofaði mjög landið. Hann er fyrsti maðurinn
af norrænu bergi brotinn, sem ann þessu landi, sem
vér nú elskum öll.
Gjarnan hefði ég viljað, að hann hefði gefið því nafn
móður sinnar í stað síns eigin. Þá hefðum vér þekkt
nafn hennar, sem nú er gleymt. En hún er nafnlaus í
sögunni, eins og fjölmargar mæður, sem þó hafa ef til
vill verið frumkvöðlar mestu afrekanna í sögu lands
vors og í sögum allra landa.
Ungmennafélögin eru stofnuð til að standa vörð um
þjóðleg verðmæti. Ég hef hér viljað benda á nafn og
minningu manns, sem þarf að varðveita. Hin framsýna
móðir Garðars Svavarssonar má heldur ekki gleymast,
svo lengi sem virt er ástúðugt samband móður og
barna.
Kæru ungmennafélagar! Er það vansalaust, að sá,
sem sannanlega fyrstur unni Islandi, gaf því nafn sitt
og lofaði það mjög, eigi sér engan minnisvarða?
Ég vil fá ungmennafélögum í Þingeyjarsýslu þetla
verkefni í hendur. Ég vil fá það í hendur öllum þeim,
sem unna móður sinni og Islandi. Ég sé í anda mynd-
ina af móðurinni framsýnu, sem bendir syninum út á
hafið — eklci til morðvíga, heldur að leita ónumins
lands. Og sonurinn kannaði land vort og gaf því þann
vitnisburð, að það væri vel byggilegt vöskum mönnum.
Að nokkrum árum liðnum eru 11 aldir frá því að
Garðar byggði hús sitt til vetursetu í víkinni við
Skjálfanda.
Er ekki kominn tími til, að vér vöknum og vinnum
minningu hans handtak eða handtök?
3*