Skinfaxi - 01.04.1953, Blaðsíða 40

40
SKINFAXl
|y#iusíív>r.vifttItikiíbii’ i.
f FYRSTU SNJÓUM.
Gróðri sóa frostsins fingur,
frera og snjóa vefa tjöid.
Engin lóa oftar syngur.
Auðn um móinn hefur völd.
VORVÍSA.
Sundrast klaka sveilin blá,
senn ber jaka áin.
Undir klakans úfnu brá
ennþá vaka stráin.
SAKNAÐ LIÐINS DAGS.
Heiði trega ég horfins dags
— húms á vegu stefna sporin —
sérhvers þegar sóiariags
sé ég fegurð ljóma á vorin.
LAUN HEIMSINS.
Hlóð þér aldrei heimurinn
hróðursskvaldurslofköstinn,
slóð þér valdi um svaðveg sinn,
sjóðinn faldi auðnu þinn.
Á ÞORRA.
Þrengist vókin, fannir fjúka,
fyrnast rökin góð.
Herðir tökin hjarnsins lúka,
hímir klökugt stóð.
GAMLI GANGNAMAÐURINN Á MÖLINNI.
Oft þótt dável út við strönd
yndi ég gráum leiðum,
átti þrá mín öll sín lönd
inni á bláum heiðum.
Jonas Tryggvason.