Skinfaxi - 01.07.1954, Page 33

SKINFAXI
81
11. Mjög grannar kjúkur og langar.
12. Ertubein og kjúkusinabein mjög veigalítil. Fótleggurinn
sívalur, mælist grannur (16—17 cm) .
13. Gallar i hófum, s. s.: sigiö hófbein; sprunginn hófvegg-
ur; sperruhófar.
14. Hvers konar helti.
15. Mjög slæm hlutföll (samræmi).
16. Hreyfingar óhreinar (víxl). Enn fremur, ef hestur er mjög
lággengur; skeiðlaginn og kastgengur; brokkið er stutt
og hart o. fl.
17. Skapvonzka, hrekkir, ólund, þrái, kergja og heimska.
18. Fælni, sjónhræðsla og kjarkleysi.
19. Leti og mjög mikil þyngsli i hreyfingum.
20. Skakkar og óreglulega vaxnar tennur.
21. Hvérs konar vansköpun, s. s. eineistni, glaseygð og ýmis
önnur hvitni (Albinismi).
22. Heymæði, jötunögun (sést á tönnum), blinda, náttblinda
og ýmsir aðrir leyndir ókostir, sem oft er erfitt að finna
í skjótri svipan.
Margir fleiri ókostir koma hér til greina, en þessi upptaln-
ing verður látin nægja. Þegar sumir af þessum ókostum eru í
fari hesta, þá geta þeir verið af ýmsum og ólíkum orsökum.
Við mat kynbótagripa er leyfilegt að taka nokkuð tillit til
orsalcanna, ef þær eru örugglega þekktar. Sem dæmi má nefna
helti vegna slysa. Fótskekkjur slcyldu dómarar þó alltaf varast
að afsaka með beinkröm i uppvexti.
Á dómspjaldinu eru línur fyrir athugasemdir. Sé einkunn
gefin t. d. 8 eða þar yfir, skal lauslega geta um ástæðuna í at-
hugasemdum. Sama gildir einkunn með undir 6. Á bilinu 6—8
er ástæðulaust að gera sérstakar athugasemdir.
2. Aldursákvörðun.
Aldur hrossa er lesinn af tönnum. Sú ákvörðun er ekki ná-
lcvæm, en er þó sjaldan mjög fjarri lagi. Þegar um lýsingu kyn-
bótahrossa er að ræða, skal upplýsing um fæðingarár látið
ráða aldri, en þegar verzlað er með liross, sérstaklega til út-
flutnings, skal aldurinn ákvarðaður eftir tönnum. Ýmsar á-
stæður geta valdið ónákvæmni um aldursákvörðun eftir tönn-
um, t. d. ef hestur er vel alinn i uppeldi, getur það hvatt vöxt
tanna, en gagnstætt, ef hestur líður vegna næringarskorts.
Tannslitið er einnig mismunandi, og fer það mjög eftir fóðri
6