Skinfaxi - 01.04.1955, Blaðsíða 5

SKINFAXI
5
JLftU, ~J\riítjáníion, ^JJirhjubófi:
LITAZT UM
Það mun í'ara svo í þetta sinn, að ég horfi fremur
um öxl en fram á leið í þvi, sem verður skrifað. Satt
að segja þykir mér vel fara á ])ví. Sá, sem hefur verið
ungmennafélagi í .‘50 ár, hefur margs að minnast.
Hann getur verið heimildarmaður um það, hvernig
kynslóð lians lmgsaði og liorfði við lífinu. En hann
má ekki ætla sér of mikinn hlut i fyrirmælum um
stefnu í félagsskap ungra manna á líðandi stundu.
En að sjálfsögðu hafa félagsstörf liðinna áratuga veitt
honum reynslu, sem ef til vill mætti eitthvað iæra af.
Þrettán ára gamall krakki gengur ekki i félag til
|>ess að knýja þar fram nein sérstök málefni. Iiann
vill vera með i félagslífi unga fólksins. Að sjálfsögðu
hefur liann sínar skoðanir um það, hvað sé góður fé-
lagsskapur. Og vitanlega gengur liann fagnandi í þann
félagsskap, sem liann trúir að sé hæði góður og
skemmtilegur. En þó er það ef til vill mest um vert
að mega vera með.
Sennilega kannast allir, sem af lieilum liuga hafa
gengið félagi sínu á liönd á ungum aldri, við það, hví-
lík lífsfylling þeim hefur orðið að félagslífinu. Sú
rejmsla er óháð því hvað félagsskapurinn er kallað-
ur. Samfylgd unga fólksins er jafnan glaðvær, en
minningaauður Iiennar margfaldast al' verkefnunum.
Margar ljúfar æskuminningar eru því bundnar við
ungmennafélagið, störf þess og skemmtanir. Og seint
verður það ofmetið, sem veitir ungu fólki tækifæri
til að fullnægja gleðiþrá sinni og félagsþrá, svo að
vel fari.