Skinfaxi - 01.11.1959, Blaðsíða 10

106
SKINFAXI
var haldin, en hún var líka í Danmörku.
Síðan hefur þessi æskulýðsvika verið höfð
reglulega, nema stríðsárin 1939 til 1945,
þó liin síðari árin aðeins annað livert ár.
Þessi æskulýðsvika er fyrst og fremst
kynningarmót, þar sem kynnt er land og
þjóð, ákveðið mál eða e.t.v. skáld eða ann-
að, sem undirhúningsnefnd dettur í hug
að kynna. Aðalhvatamaður að þessari viku
var danski skólamaðurinn og rithöfund-
urinn Jens Marínus Jensen. Hann var, eins
og kunnugt er, lengi formaður dönsku
umf. Hann hefur lika verið formaður 2.
deildar NSU frá upphafi þar til nú, að
hann gaf ekki kost á sér lengur.
Árið 1961 var ákveðið að hafa mót 4-H
félaganna i Noregi og svo árið 1962 starfs-
íþróttamót Norðurlanda líka í Noregi.
Keppnisgreinar á þvi móti voru ekki
endanlega ákveðnar, en verða að öllum
líkindum þessar:
1. Plæging með dráttarvél.
2. Vélmjaltir.
3. Dráttarvélaakstur (breyttur frá þvi
sem nú var á síðasta móti).
4. Gróðursetning trjáplantna.
5. Handavinna og línstrok.
6. Matargerð.
7. Blómskreyting.
Af þrem siðast töldu greinunum mun
ein falla niður, en ekki er ákveðið, hver
greinin það verður. Iíeppt verður i tveim-
ur aldursflokkum, og mega tveir fx-á
liverju landi keppa í hverri grein í hvor-
urn flokki.
Þá var kosið í stjórn og trúnaðarstöður
sambandsins. Einn fulltrúi frá liverju
landi á sæti í aðalstjórn. Frá UMFl var
kosinn Stefán ÓI. Jónsson, kennari.
Form. NSU var endurkjörinn Svíinn
Erik Jonsson, ritari sömuleiðis Sviinn Eric
H. Sjödin.
Form. 1. deildar var endui’kjörinn, en
það er Finninn Henry Gústavsson.
Form. 2. deildar i stað Jens Mai’inusar
Jexxsen var valinn landi hans, S. Dessing.
Fornx. 3. deildar var endurkjörinn Norð-
maðurinn Arne Östei’by.
Fundui’inn var i alla staði áhugavekj-
andi, og ég er ekki í vafa um það, að
gagnlegt er fyrir forystumenn umf. á
Norðui’löndum að hittast og skeggræða
félagsmálin og kynnast liverir öðrum.
Stefán Ól. Jónsson.
UMHYGGJA FYRIR EIGNUM
NÁUNGANS.
Landskunnur maður, sem er í verunni
þrekvaxinn, en auk þess mjög lioldugur,
þurfti að fara yfir götu og sté út af gang-
stéttinni, en nam staðar, þvi að hann sá,
að lítill bíll var kominn allnærri lionum.
Iiugði liann, að billinn mundi lialda áfram
og fai-a fram hjá honum, en allt í einu
vék hann upp að gangstéttinni og hefði
lent á hinum kunna manni, ef sá hinn
sami hefði ekki liörfað aftur á hak upp
á stéttina. Við stj’rið á bilnum sat lág-
vaxin kona, frekar roskin.
Maðurinn liorfði á hana ajlbrúnaþung-
ur, og síðan æddi hann að bílnum, greip
í hurðarliúninn og svipti upp hurðinni.
Konan varð auðsjáanlega óttaslegin, enda
hóf nú maðui’inn upp rödd sína og þrum-
aði:
„Yður er ekki sérlega annt uin eignir
yðar! Hvernig haldið þér að þessi bíl-
beygla yðar hefði farið, hefði hún lent
á mér?“