Skinfaxi - 01.11.1965, Qupperneq 44

Við kynntum í síðasta blaði nokkra úti-
boltaleiki, og byrjum nú á því að skýra frá
tveimur í viðbót.
VEIÐIMANNABOLTI
Markaður er leikvöllur með hornfánum,
og er stærð hans ca. 15x15 metrar. Einn
leikmanna er útnefndur „veiðimaður". Hin-
ir eru veiðidýr, og eru þau aðgreind með
bindi (vasaklút) um handlegginn. Veiði-
maðurinn heldur síðan á veiðar. Hann hef-
ur bolta að vopni og leitast við að „skjóta
niður" veiðidýrin. Ef hann hæfir veiðidýr,
skal „dýrið" leysa af sér armbindið, gerast
hjálparmaður veiðimannsins og reyna einn-
ig að skjóta niður veiðidýrin. Veiðimanna-
hópurinn stækkar þannig smám saman,
reynir að einangra veiðidýrin og skjóta að
þeim úr öllum áttum. Veiðidýrin geta
aðeins forðað sér með því að víkja sér und-
an eða hlaupa, en þau verða alltaf að halda
sér sinnan leikvallarins.
Frckari leikreglur: Eftir hvert skot veiði-
manns verður að skila honum boltanum. Ef
veiðimaður óskar ekki að skjóta sjálfur, má
hann kasta boltanum til hjálparmanns, sem
e.t.v. er í betra færi, en sá má þó aðeins
skjóta að veiðidýri ef hann hefur gripið
boltann. Veiðimaðurinn og hjálparmenn
lians mega aðeins skjóta úr kyrrstöðu. Ekki
er leyfilegt að hlaupa með knöttinn. Skot
er því aðeins talið hæfa, að það lendi beint
í veiðidýri án þess að snerta fyrst jörðina
eða annan leikmann. Það veiðidýr, sem
síðast stendur eftir, verður veiðimaður í
næstu umferð.
MORÐBOLTI
Hann er svipaður „veiðimannaboltanum",
en í þessu tilfelli eigast við tvö lið. Valin
eru tvö lið, sem jöfnust. Annað liðið er
veiðimannalið og auðgreint með armbindi.
Þeir, sem verða fyrir skoti í „dýraliðinu",
eru úr leik. Einnig má leyfa þeim að halda
áfram, en telja þau skot sem hæfa. Eftir
fimm eða 10 mínútna hálfleik, skipta liðin
um hlutverk. Að loknum seinni hálfleik
hefur það liðið unnið, sem oftar hefur hæft
andstæðingana. Að öðru leyti gilda sömu
reglur og í „Veiðimannabolta."
PÁFAGAUKSLEIKUR
Einn viðstaddra er sendur í næsta her-
bergi, og honum sagt, að hann geti aðeins
leyst leikþrautina, ef hann hittir á rétta
setningu eða Iátbragð, þegar hann komi
aftur inn í samkvæmið. Og þegar hann
kemur, hefur einn úr hópnum, „páfagauk-
urinn", verið valinn til að apa eftir fórnar-
lambinu bæði orð og athafnir. Ef fórnar-
lambið sezt, þá gerir páfagaukurinn það
einnig, ef fórnarlambið klórar sér á nefinu,
44
SKINFAXI