Skinfaxi - 01.12.1972, Qupperneq 11

ÚR LEÐJUNNI
Á GERVIGRAS
Uppsporaðir og sundurtættir grasvellir
eru sífellt vandamál knattspymunnar.
Hvergi er þetta eins slæmt og í norðlæg-
um löndum þar sem umhleypingasöm
veðrátta ríkir. Nú eru horfur á því að
gervigrasfletir leysi gömlu, útvöðnu
grasvellina af hólmi.
í Bretlandi og þýzkalandi er knatt-
spyma á dagskrá alla vetrarmánuðina.
Oft eru aðstæðurnar þannig að knatt-
spyrnumennimir verða að vaða leðjuna
í ökkla meðan á keppni stendur, og vell-
irnir eru stórskemmdir á eftir. Slíkar
aðstæður draga líka úr aðsókn að kapp-
leikjunum, og útkoman verður fjárhags-
legt tap. Hér á Islandi eru aðstæðurnar
ennþá verri, enda jarðvegur annar og
svörðurinn viðkvæmari, þannig að gras-
vellir eru jafnvel ónothæfir um hásum-
arið þegar votviðrasamt er.
Það er samt í Bandaríkjunum sem mest
hefur verið unnið að því að endurbæta
og framleiða gervigrasvelli fyrir úti-
knattleiki. Hin evrópska knattspyma er
að vísu ekki svo mjög á dagskrá þar held-
ur svokallaður „american football", en í
í forgrunni myndar-
innar er venjulegur
grasvöllur, útvaðinn og
ónothæfur að vetrar-
lagi, en fjær sést nýi
gervigrasvöllurinn í Is-
lington sem getið er
um i greininni.
SKINFAXI
11