Skinfaxi - 01.12.1972, Qupperneq 24

Samtíð og framtíð
Eftirmáli
Olympiuleikanna
20. Olympíuleikarnir sem haldnir voru
í Miinchen í haust, eru víst ótvírætt veg-
legasta íþróttahátíð sem haldin hefur ver-
ið. En í sambandi við Olympíuleikana í
ár kom ýmislegt fram sem bendir til
nokkurrar óvissu um framtíð þessarar
stórhátíðar. Umsjónaraðilar Olympírdeik-
anna leggja jafnan metnað sinn í að gera
hverja leika stærri og tilkomumeiri en
þeir næstu á undan voru. Þetta varð m.
a. til þess að skattborgurunum ofbauð
fjárfestingin og eyðslusemin í sambandi
Pierre
de Coubertain,
stofnandi
nútíma
olympiuleika.
við Olympíuleikana í Miinchen, og þeir
reyndu að mótmæla. Miklu ákveðnari er
þó afstaða íbúanna í Denver í Banda-
ríkjunum sem í atkvæðagreiðslu hafa
neitað að fallast á að næstu vetrar-Ol-
ympíuleikar verði haldnir þar, bæði af
fjárhags- og náttúruverndarástæðum.
Breytingar nauðsynlegar
Tafl stórveldanna um verðlaun og stig
er á góðri leið með að eyðileggja íþrótta-
gildi leikanna. Þar ríkir ekki lengur hin
gamla hugsjón Coubertins að höfuðat-
riðið sé að vera með í keppninni en ekki
það, hver sigrar. Stórveldin keppast við
að nota Olympíuleikana sem áhrifamikla
auglýsingu um ágæti eigin ríkis og helzt
yíirburði þess. Niðurstaðan verður sú
sama og í pólitík og hernaði. Ríkar þjóðir
og herveldi sópa til sín verðlaunum, en
það er rétt hending ef fátækar þjóðir og
smáar krækja í stig.
Nú gerðist það líka í fyrsta sinn í stór-
um stíl að keppendur neituðu að viður-
kenna ósigur sinn og höfnuðu um leið
þeirri frumskyldu íþróttamanna að virða
lög og dóma í leik og sýna að menn kunni
að taka ósigri. Iþróttamenn sem ekki
kunna að taka ósigri, eiga auðvitað ekki
heima í íþróttakeppni. Heilt körfuknatt-
leikslið neitaði að taka við silfurverð-
launum sínum og sýndi Olvmpíuleikun-
24
SKINFAXI