Skinfaxi - 01.05.1994, Blaðsíða 30

Svo kom bændaglíman á eftir o^ þá
sýndu menn frekar átök. ‘ ‘
Á ferðalagi í 5 vikur
Glímuhópurinn var á ferðalagi í 5
vikur. Hann glímdi meðal annars í Voss,
eins og áður sagði, Bergen og Osló.
„Okkur var undantekningalaust vel
tekið, nema þegar við komum til
Bergen. Þá varð dálítið „skúffelsi.“
Þeir spurðu: „Hvar eru „jenturnar?“
því þeir héldu að glíma væri þjóðdans-
ar og spurðu hvar stúlkurnar væru.
I Osló var landsleikur í fótbolta við
einhverja útlendinga og mikill fjöldi
fólks sem hugðist fara þangað. Daginn
áður var auglýst í blaði, að íslending-
arnir ætluðu að bjóða hverjum, sem
vildi, að reyna að standa í eina mínútu.
Okkur var raðað upp með beltum og
svo komu þarna miklir beljakar. Þeir
fengu að benda á þann sem þeir vildu
taka úr hópnum. Einn stór benti strax á
Sigurð Greipsson. Sigurður tók hann
eins og skot á sniðglímu og lagði hann.
Sá stóri vildi fá að reyna aftur og
reyndi nú að þyngja sig niður. Þá tók
Sigurður hann á klofbragði. Sá stóri
hrópaði upp:
„Þetta er engin vitleysa, þetta eru
bara brögð.“ Hann var yfir sig hrifinn
og hvatti fleiri til að reyna við okkur.
Eg lenti svo á öðrum og það var al-
veg sama, þeir kunnu ekkert að verja
sig gegn glímu og það var auðvelt að
fella þá. En þetta varð til þess að það
komu miklu fleiri til að sjá okkur, því
blöðin sögðu, að þessi glíma væri eng-
inn leikur.“
Snilldarlega frækinn
Og úr því að minnst er á umfjöllun
dagblaða má bæta því við að myndar-
leg grein um Noregsför þeirra félaga
birtist í Morgunblaðinu, skrifuð af
Guðmundi G. Hagalín. Þar sagði með-
al annars:
„Mjög var dáð vörn Viggós Nathan-
elssonar. Hann er minnstur glímu-
mannanna, en snilldarlega frækinn.
Ætlaði fögnuðurinn aldrei að taka
enda, þá er honum var slengt út í loft-
ið, en fætur komu fyrst niður...“
Viggó segir að „því miður“ hafi
glíman breyst á seinni árum. „Eg er
ekki ánægður með sumt af því sem
komið hefur þarna inn. „Bolið“ er að
vísu mikið til horfið, það var mjög á-
berandi í gamla daga. En í kapp-
glímunni lögðu menn ekki áherslu á að
verjast, heldur að taka falleg brögð og
fella andstæðinginn. Mér finnst glíman
nú til dags of þung. Ef ég á að segja
mitt álit, þá finnst mér að menn eigi
ekki að fá að glíma, sem setja hendina
út. Þeir verða að læra að detta. Það var
það fyrsta sem ég kenndi mönnum,
meðan ég var við kennslu.“
Áhugamaður um íþróttir
Viggó segist reyna að halda sér við
eftir föngum. Hann stundi æfingar, auk
þess sem hann fari alltaf tvisvar í viku
í sund og stundi gönguferðir.
Hann er áhugamaður um íþróttir og
fylgist með. Hann segir, að þær hafi
breyst mikið, nú sé tæknin orðin miklu
meiri. Ungt fólk eigi miklu meiri
möguleika nú heldur en „í gamla
daga.“
Hann segist hafa séð margt um æv-
ina, en hrifnastur hafi hann verið af
ólympíuleikunum í Berlín 1936. Hann
fór þangað í flokki íslenskra glímu-
manni, sem ferðaðist um og sýndi
glímu. „Við ætluðum að vera í hálfan
mánuð en það teygðist úr dvölinni,
þannig að við vorum í tvo mánuði. Við
fórum um marga bæi og sýndum. En á
leikunum sjálfum sat Hitler í þriðja
sæti fyrir ofan okkur í stúku. Þegar
einhverjir unnu var alltaf farið með þá
til Hitlers. Hann tók ekki í höndina á
Jesse Owens, þótt hann ynni þrjú gull.
Hann var svertingi og Hitler gat ekki
þolað að hann ynni.
En hvað um það, þessi ferð er ein sú
eftirminnilegasta sem ég hef farið.“
Guðmundur G.Hagalín skrifaði grein í
Morgunblaðið umferð þeirra félaganna til
Noregs.
,,Bolið“ ermikið til horfið úr ts lenskri glímu, að þvíer Viggó segir.
30
Skinfaxi