Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Qupperneq 13

Fjólmundur Karlsson:
GRÍMSEY
I ræðum og ritum er mikið rætt um verklegar
framkvæmdir í bæjum og þorpum umhverfis
landið, svo sem hafnir, raforkuver o. fl.
Ef ég man rétt, heyrði ég í þingfréttum í
vetur að veittur væri stvrkur til lendingabóta
í Grímsey, gegn jafn stóru framlagi hrepps
eða sýslu.
Flestir landsmenn hljóta að kannast við
Grímsey, þótt þeir viti ef til vill ekki mikið um
atvinnulíf fólksins þar og þá góðu aðstöðu, sem
þar er til síld- og þorskveiða. Mætti vera að
skrif þetta gæti orðið til þess að þessari litlu
eyju, sem liggur hálf í Norður-íshafi, væri gef-
inn frekari gaumur.
Það sézt á kvæðinu :
,,Þú varst fyrr af mönnum metin
meir en eyðisker",
að fyrr á tímum hefur Grímsey ekki verið svo
lítils rnetin. Annars má telja staðnum margt
til gæða, enda þótt lítið hafi verið gert til að
auka þar þægindi og afkomumöguleika.
Þorskveiðiflotinn í Grímsey er nú sem stend-
ur 15 npnir trillubátar. Þessa báta er ekki,
vegna slæmrar hafnar, hægt að gera út nema
bezta tíma ársins, eða bezta tíma sumarsins öllu
heldur.
Lítið er þar róið með línu, en mest með hand-
færi, og þá 2—3 menn á hverjum báti. Þó liafa
verið þar litlir dekkbátar nokkrar vertíðir, en
af áðurnefndum ástæðum gengið erfitt með þá.
Á síðastliðnu ári skeði sá stóri atburður í
atvinnulífi eyjarbúa, að hraðfrystihús tók þar
til starfa. Mun það verða til stóreflingar þorsk-
veiðinni þar.
Á undanförnum árum hefur beituskortur
hamlað mjög veiðum Grímseyinga, einkum á
vorin.
Oft hafa þá trillurnar skipzt á um að sækja
beitu til Akureyrar, en það er rúmlega sjö
stunda ferð hvora leið.
Á síðastliðnu sumri tók frystihúsið síld til
geymslu, og falla þá niður hinar erfiðu beitu-
ferðir á opnum smábátum til Akureyrar.
Miklir erfiðleikar hafa verið við að koma fisk-
inum frá sér, en á síðastliðnu ári var allur fisk-
ur hraðfrystur og sparaði það þá miklu vinnu,
sem sjómennirnir sjálfir hafa orðið að leggja
Höfnin í Grímsey.
í að fletja og salta, en það urðu þeir að gera
áður. f sumar var frekar tregur fiskur. Þó
munu hafa fiskast þar um 130 tonn af flökum,
en það er yfir 300 tonn af slægðum fiski. Á
þessum tölum sézt, að það, sem þessir 15 opnu
trillubátar fiska, með 2—3 manna áhöfn. og
einungis á færi, er hreint ekki svo lítið. Þó gæti
það orðið margfalt meira ef hægt væri að gera
bátana út allt árið og ef þeir væru stærri og
fleiri, en á því eru litlir möguleikar, nema að
höfnin verði bætt.
Mér er ekki kunnugt um, hvort sérfróðir
menn hafa skoðað hafnarskilyrði í Grímsey, en
smábátahöfn mun vera hægt að gera þar prýði-
lega. Ég skrifa smábátahöfn, af því ég hef svo
takmarkað vit á hafnarskilyrðum, en læt fylgja
hér myndir af Sandvikinni, sem er aðallend-
ingarstaðurinn.
Ég hef ekki trú á öðru en að hinir ráðandi
menn þjóðarinnar vinni að eflingu sjávarút-
vegsins í Grímsey sem annarsstaðar. Og allir
vita hver nauðsyn okkur er að efla og auka
framleiðslu okkar á sjávarafurðunum, sem er
aðal útflutningsvara okkar íslendinga.
í Grímsey mundi skapast prýðileg aðstaða til
síldarsöltunar ef þar væri sæmileg höfn. Is-
lenzkir sjómenn, sem hafa stundað síldveiði við
eyna, geta gert sér í hugarlund hve heppilegt
væri að geta lagt upp í söltun í Grímsey. Og
síldarmatsmenn hljóta að koma auga á, að síld,
sem er svo að segja spriklandi úr sjónum,
V í K I N □ U R
77