Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Blaðsíða 59

Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Blaðsíða 59
við vorum að leita að. Ég lét flytja vopnin upp á þilfar og skipta þeim milli hásetanna. Sólin brenndi allt og bakaði alveg eins og hún hefir gert í dag. Við fengum okkur glas af groggi, og brátt komumst við svo nærri skipsskrokknum, að við gátum greint allt þar utan- borðs og ofan þilja með berum augum. Jú, þetta var skipið, sem við leituðum að, en nú skuluð þérbara heyra, hvernig það leit út. Það lá djúpt í sjó og flaut auðsjá- anlega aðeins á timburfarminum. Allt ofan þilja var brotið og bramiað, og sjórinn skolaði stöðugt yfir fram- þiljurnar. Skuturinn reis hátt úr sjó, en stefnið mar- aði í kafi. Brandauki og brandaukastoð voru brotin burt. Annað akkerið hékk enn þá undir vindubjálkan- um, en hitt var horfið. Framsiglan var brotin eina eða tvær álnir fyrir ofan þiljur, og aliur framsiglureiðinn liékk í bendu út af reiðastéttinni á bakborða, þar sem aktaumar og stög höfðu krækzt föst. Hræið af skips- hundinum var flækt í reiðaþvælunni. Við sigldum fram með hliðinni á flakinu. Þar sást hvorki maður né mús. Ollu lauslegu var sópað burt af þljunum. Mér þótti lík- legast, að hvirfilbylur hefði sópað þilfarið í einum svip, og þá auðvitað tekið skipsbátana með. En hvar var skipshöfnin? Vara gat talizt líklegt, að hana hefði alla tekið út. Stórsiglan stóð enn þá óbrotin. Á milli reiða- staganna, miðja vegu frá þilfari að siglutoppi, hafði verið útbúinn einhver kynlegur poki úr seglum. Enn hærra uppi í siglunni hafði verið komið fyrir rám. Á þessum rám héngu ýmsar flíkur, svo sem frakkar og skyrtur, einnig skjólur og skaftpottar og smápokar, sem vafalaust höfðu haft að geyma skipskex á sínum tíma. Við gátum ekki séð ofan í seglpokann, sem útbúinn hafði verið þarna í reiðanum, en utan á honum sást glöggt að eitthvað var niðri í honum. Þér meg'ið trúa því, að þetta- var óhugnaðarfull sjón. Enginn okkar mælti orð, en allir ólum við sama grun í brjósti. Um leið og við sigldum fram hjá skipsskrokkn- um sló vindurinn andstyggilegum óþef fyrir vit okkar. „Þetta er siglandi líkkistá', hrópaði pilturinn, sem stóð við hlið mína, og um leið lagði hann byssuna að vang- anum og spurði hvort við ættum ekki að sjá hvað væri í pokanum. Ég kinkaði kolli, svo miðaði hann byssunni og hleypti af. Um leið og skotið reið, slitnaði fúinn seglpokinn niður úr reiðanum, og einn, tveir, þrír, fjór- ir líkamar féllu niður á þilfarið. Þrátt fyrir það að líkin voru orðin mjög skemmd, þekktum við samt glöggt vöxt Svarta skógarmannsins á einu þeirra. Við höfðum séð nóg. Manngarmarnir höfðu ekki get- að yfirgefið skipið, og þau matvæli, sem þeim hafði tekizt að bjarga með sér upp í reiðann, höfðu brátt gengið til þurrðar. Skógarmaðuiúnn hafði máske ekki átt annað skilið en að svelta þannig í hel, en það var illa farið með hina vesalings mennina, sem i rauninni voi'u heiðarlegir piltar. Ég get fullyrt, að enginn á skipi okkar mun hafa gleymt þessari sjón. Margar sögur hafa verið sagðar um þessa siglandi líkkistu, og áðan, þegar ég kom auga á svörtu skútuna, flugu mér í hug þessi f.iögur rotn- andi lik, og það er sjón, sem ég vil ógjarna sjá aftur. — Gættu að skautinu herra, nú fer að gola.“ ★ Gjöf til Dvalarheimilis aldraðra sjómanna, afhent Þorgr. Sigurðssyni. Afmælisgjöf til l’. S., 100 krónur. IlR VÉLARÚMIIMU Vonbrigbi vélstjóranna í skólamálinu Þegar Vélstjórafélag íslands með atbeina iðnaðar- manna og Ásgeirs Ásgeirssonar alþ.m., fékk samþykkt á alþingi 1930 lög um aukningu vélskólans (rafm.deild), var það nýr áfangi að settu marki. En markmið Vél- stjórafélagsins var að fá vélfræðikennsluna sem fyrst sameinaða á einn stað. Að húsakostur vélskólans yrði bættur, og kennslutæki og kennslukraftar aukið eins fljótt og efni stæðu til. En þó rafmagnsdeildin tæki til starfa og bætti mikið úr brýnni þörf, var húsnæði vél- skólans og áhaldakostur jafn lítilfjörlegt fyrir því, og' frá hærri stöðum örlaði ekki á miklum umbótaáhuga á þessum efnum frekar en áður. Það var því ekki ann- að fyrir hendi þá, en að starfandi vélstjórar með að- stoð skólastjóra, reyndu einnig að vekja áhuga löggjaf- anna og almennings fyrir nauðsyn nýs skólahúss. Það var um skeið mikið bollalagt um nýtt hús fyrir vél- skólann, einnig um viðbyggingu við stýrimannaskólann gamla o. fl. En fátækt ríkissjóðs fyrir stríðið var ekki uppörfandi um áform til nýsköpunar, og útgjöld til aukinnar vélmenningar þóttu löngum' næsta óþörf í okkar sögufræga landi. Jafnvel orðið vélamenning á yfirleitt ekki upp á pallboi'ðið hjá okkur, og virðist sitja eins og „draugur" í hliðinu fyrir réttum skiln- ingi og nauðsynlegum umbótakröfum um þetta mál. En vélskólinn varð að fá bætt húsnæði. Stýrimannaskóla- húsið var orðið lélegt og skóli loftskeytamanna átti engan samastað. Sannaðist hé hið fornkveðna, að neyðin kennir naktri konu að spinna. Hugmyndin varð til um samskóla fyrir þessar greinar sjómannastéttar- innar og jafnvel fleiri. Farmannasambandið tók svo málið upp á þessum grundvelli eins og kunnugt er. Vaxandi fjármagn í landinu gerði fulltrúa sjómanna mjög stórhuga. Þeir stefndu hátt í öllum tillögum sín- um og óskum á hendur fjárveitingavaldinu og' ríkis- stjórn. Þeir töldu það fullkomlega maklegt og eigi síð- ur hyggilegt, að skólum þessarar stéttai' yrði búin góð starfskilyrði. Þetta er undirstaðan að því, að sjómanna- skólinn er svo stórt og veglegt hús sem raun er á. En að því er vélfræðikennsluna snertir og aðbúð vél- skólans, má segja að „ekki er sopið kálið þó í ausuna sé komið.“ Vélskólinn fékk tvo fulltrúa af sjö í skólanefnd. Lagði nefndin í veigamiklum atriðum línurnar um hús- bygginguna, og hefir með verkfi'æðingunum veiið íáðu- nautur ríkisstjórnarinnar um framkvæmd verksins og er það enn. Fulltrúum vélskólans var hugleikið að hægt yrði að sameina vélfræðikennsluna í nýja húsinu sem fyrst. Það var ckki eftir neinu að bíða með það, að flytja námskeið Fiskifélagsins þangað, þau myndu V I K I N G U R 123
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.