Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Blaðsíða 15

Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1946, Blaðsíða 15
Jón Otti Jónsson: ^4 fc4 um ey (fiAcin clci Frá því að ég- fór fyrst til sjós árið 1909, hefur mig langað til að sjá sandana í Vestur- Skaftafellssýslu með eigin augum. Ég hef svo oft hlustað á mér eldri sjómenn tala um þessa hættulegu strönd og horft á hana úr fjarska utan af hafi, séð brimið og hugsað um þau mörgu skip, sem þarna hafa strandað, og síðast, en ekki sízt, hefur mér orðið hugsað til sjó- mannanna, sem oft hafa komizt lifandi í land, en orðið að þola miklar raunir, áður en þeir komust til bæja. En því miður hefur allt of oft orðið sú raunin á, að menn hafa aldrei náð til bæja, heldur orðið úti á endalausri víðáttu sand- anna, eftir að í land var komið. í júnímánuði síðastliðnum varð loks úr því, að ég ferðaðist austur í sýslur. Ég fékk mér sæti í áætlunarbíl að Kirkjubæjarklaustri og komst um kveldið alla leið að Fossi á Síðu til míns gamla háseta, Helga Eiríkssonar, sem er einn af búendum þar. Helgi tók mér mjög vel. Ég sagði honum hver væri meðal annars til- gangur ferðarinnar, að sjá sandana. Hann kvað þar hittast vel á, því að verið væri að reisa skipbrotsmannaskýli á Fossfjöru fyrir Slysa- varnafélag íslands. Væri stór herbíll, nú í eigu pósts og síma, í förum þangað að flytja bygg- ingarefni. Daginn eftir var svo farið af stað niður í fjörur. Stikur eru reknar niður í sandinn með vissu millibili til að vísa leiðina. Sagði bíl- stjórinn, sem er Skaftfellingur og þess vegna vel kunnugur, að hann mætti helzt aldrei missa sjónar á stikunum, ella ætti hann á hættu að lenda í sandbleytu. Mér þótti leiðin löng og tilbreytingarlítil. Frekar dimmt var yfir, og landslagið eyðilegt. Datt mér í hug, að eitthvað þessu líkt hlyti að vera umhorfs í eyðimörkinni Sahara. Ég hafði orð á því við Helga, að leiðin væri löng. Hann sagði, að frá Fossi og niður að sjó væru 18 km. í beina línu, en þar sem við yrðum að fara ýmsa króka, lengdist leiðin enn við það. Bíllinn spólaði oft í sandinum, og sagði bílstjórinn mér, að ekki þyrfti að reyna að komast þetta nema v í K l N □ U R á þessari tegund bíla (með drif bæði að aftan og framan). Þegar niður á fjöruna kom, var stanzað þar, sem verið var að byggja skipbrotsmannaskýlið. Var búið að steypa helminginn af stöplum þeim, sem húsið á að hvíla á, því að ekki má láta það standa á sandinum vegna sandfoksins, — þá mundi það ,,fenna“ í kaf, — en með þessari aðferð er sandinum ætlað að fjúka á milli stöplanna. Mennirnir, sem að smíðinni unnu, höfðu reist sér skýli úr tómum tunnum og rekavið og reft yfir, því að ekkert viðlit er að vinna þarna vesrna sandfoks, ef nokkuð hvessir. Ég fór nú að litast um og gekk niður að sjó ásamt Helga bónda. Það hafði verið álandsvind- ur undanfarið, og mátti þar sjá margt rekagóss, bæði nýtt og gamalt, og skammt frá, úti í brim- garðinum, stóðu möstur togara upp úr. Sagði Helgi mér, að reykháfurinn væri nýlega fallinn, en togarinn væri Louis Botha, einn þeirra briggja, sem strönduðu þarna í fyrra vetur. Hinir tveir (War Grey og Limeslade) náðust út. Louis Botha var síðastur, og urðu þeir, sem þar voru á verði, varir við, að hinir voru strand- aðir. Gerðu þeir þá tilraun til að snúa frá landi, en festu sig þá. Þess vegna hafði hann orðið verr úti enn hinir, enda drukknaði einn maður af honum. Hinir komust allir lifandi í land, en þrír dóu á leiðinni til bæja, gáfust upp af þreytu og vosbúð. Það var ætlunin hjá Helga að láta aka okkur meðfram sjónum, því að hér er sandurinn svo harður, að hægt er að fara hart. En nú var farið að hvessa, og ef hann herti vindinn meir en þetta, fer sandurinn að fjúka. En bílstjórinn vildi ekki, sem vonlegt var, eiga á hættu að geta ekki séð stikurnar á heimleiðinni. Hér dálítið vestar sést á stefni brezks tog- ara, sem strandaði árið 1910. Helgi mundi nafn hans, en það var Japan. Skipsmenn höfðu gist hjá Eiríki á Fossi, föður Helga, meðan þeir voru að hressast. Skammt frá togaranum er frönsk skonnorta, sem strandaði um 1880 og hafði 79
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.