Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1954, Blaðsíða 16

henni fram við hvaða sérfræðing, sem í hlut
ætti, án tillits til kostnaðar.
Afleiðing þess er svo það, að sérhver ný gerð
orrustuskipa er gjörólík þeirri næstu á undan
— þar til loks að bryndreki frá fyrra ári virðist
jafn gamaldags og bíll frá sama tíma.
Setjum nú svo, að hollenzk skipasmíðastöð
ætli að smíða geysistóran bryndreka með 80 fall-
byssum.
Til þess að þetta færi vel þyrfti byssunum
að vera komið fyrir í þrem röðum hverri upp
af annari. Nú skulum við hugsa okkur, að áður
en þeir væru hálfnaðir með smíðina fréttu
þeir það eftir enskum skipstjóra, sem fengið
hefði sér hressilega neðan í því á ölkrá í Amst-
erdam, að skip sömu gerðar hefði fyrir skömmu
verið reynt í Englandi, og verið fullkomlega
óhæft. — Nú, herrar mínir — þetta hefi ég
sjálfur séð: Neðsta byssuröðin kemur ekki að
gagni, nema sjórinn sé sléttur eins og myllu-
tjörn; skotaugun eru of nærri vatnsborðinu. —
Ef nokkuð blæs, er líklegast að skipið fylli —
og í öllum þessum nýju skipum hefir orðið að
loka neðri skotaugunum — og bera á tjöru —
og þau verða ekki opnuð svo lengi sem skipin
fljóta.
Hvað myndu hollenzku skipasmiðirnir nú
gera? Þeir myndu þegar í stað hætta við neðstu
byssuröðina en auka við þær í efri röðunum.
Þetta myndi líkast til hafa í för með sér algjöra
breytingu á seglaútbúnaði skipsins — því að sá
gamli gæti verið orðinn óhæfur.
Englendingar myndu frétta þetta í vikulokin
— því að þannig löguð tíðindi berast fljótt. —
En áður en þeir hefðu breytt áformum sínum
í samræmi við þennan óvænta fyrirburð í her-
búðum óvina, væri kominn sá kvittur á kreik
frá ströndum Zuyder Zee, að forkólfar flota-
málaráðuneytisins í Amsterdam hefðu látið uppi
þá skoðun á hinu nýja fyrirkomulagi á segla-
búnaði, að hann gerði skipið valt og þungt í
vöfum.
n □
Líkan af herskipi frá fyrri hluta 1G. aldar.
V í K I N □ U R