Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1955, Page 18

inu af stað, því mörg mannslíf voru í veði. Veð-
urhæðin var 10 vindstig og svarta bylur. Þannig
voru aðstæður allar mjög dökkar.
Utan á Ægi lá Heiðrún frá fsafirði. Var
hún með björgunarsveitina frá ísafirði innan-
borðs og 11 menn frá togaranum Austfirðingi,
sem ætluðu að taka þátt í björgunarleiðangrin-
um á strandstaðinn. Fengu allir þessir menn
mat og hressingu um borð í Ægi áður en lagt
var af stað, og kaffi og brauð með sér.
Þegar hér var komið, var skotið á ráðstefnu
í stjórnklefa Ægis, hvernig haga skyldi land-
göngu og ferðalaginu. Kom þá í Ijós, að ráða-
menn björgunarsveitarinnar frá ísafirði voru
mjög letjandi þess, að fara út í þessu tvísýnu,
töldu að ekki væru miklar líkur til þess að
komast alla leið.
Björgunarsveitin var búin góðum tækjum, en
ekki að sama skapi þrautreyndum og vel út-
búnum mönnum. Var þess vegna vorkunn, að
leggja í mikla áhættu og vos, eins og bersýni-
lega var fram undan, þá löngu leið frá Hest-
eyri og út fyrir Sléttu, í slæmri færð og vonsku
veðri. Þegar þannig var komið, komu til skjal-
anna mennirnir 11 frá togaranum Austfirðingi.
Hafði orð fyrir þeim 1. stýrimaður þeirra, og
sagði hann, að þeir færu hvað sem aðrir gerðu.
Þessi ótvíræða og einbeitta afstaða réði úrslit-
um, að farið var. Höfðu togaramennirnir for-
ustuna úr því og þar til björgun var lokið, og
komið var heilu og höldnu með alla í hús að
Sléttu. Var nú vélbátur Ægis settur á flot, því
ákveðið var að freista lendingar í lítilli vík ut-
arlega í kauptúninu. Eftir atvikum gekk vel að
koma mönnum og farangri í land. Það fóru 11
menn frá Austfirðingi, 6 menn úr björgunar-
sveitinni frá Isafirði, og var einn af þeim lækn-
ir, var þar viturlega á haldið, að hafa hann
með í förinni, því alltaf þarf læknis með, þegar
svona stendur á. Frá Ægi fór Helgi Hallvarðs-
son stýrimaður. Var hann með Walkie-Talkie
tæki í fórum sínum, með þeim ásetningi, að hafa
talsamband við Ægir. Kom þetta tæki sér vel
í ferðinni.
Klukkan langt gengin 5 um morguninn var
leiðangurinn fullbúinn, var þá lagt af stað.
Höfðu þeir meðferðis línubyssu, björgunarstól
og annað, sem með þarf við svona bjarganir.
Að ráði ungs manns, Gísla Jónssonar, úr björg-
unarsveit Isfirðinga, því hann var kunnugur á
þessum slóðum, var gengið með sjónum. Fjaran
var víða stórgrýtt og ill yfirferðar. Sums staðar
var fjaran ófær, og urðu þeir þá að fara upp í
fjallshlíð. Þetta urðu þeir að klungrast í myrkri,
roki og svarta byl, með þungar byrðar, klæddir
trollstökkum og klofháum gúmmístígvélum. Að
eyðibýlinu Sléttu komust þeir eftir 5—6 stunda
erfiða göngu. Var þá einn torfarnasti kaflinn
eftir út að strandstaðnum, því háflæði var, og
þess vegna ekki hægt að fara fjöruna. Urðu
þeir að klifra upp bratt klettabelti og láta sig
renna niður hinsvegar við hamrana, því ekki
voru tök á að fóta sig segna hálku. Gekk þetta
ferðalag vonum framar og voru þeir komnir
laust eftir hádegi að flakinu, eða um 8 stunda
göngu frá Hesteyri. Var fljótlega hafizt handa
og línu skotið á stjórnpallinn, því þar voru skip-
brotsmennirnir. Var bilið á milli skips og lands
um 50—60 metrar. Eftir um eina klukkustund
var öllum, er eftir voru á flakinu, bjargað
á land, eða 16 mönnum. Skipsbrotsmennirnir
voru illa til reika af vosbúð, kulda og klæðleysi,
og björgunarsveitin aðfram komin að þreytu.
Hefði mörgum orðið ofraun að sömu leið að
Sléttu og björgunarsveitin kom, hvað þá lengra.
Það er nú svo, þótt það sé talin heppni eða hend-
ing af sumu fólki, þegar vel tekst til. En þetta
á sér dýpri og varanlegri rætur. Forsjón guðs
er alls staðar að verki, hún opnar hlið eða leið
til lausnar vandanum. Eins fór hér. Fjaran, sem
var ófær á strandstaðinn, var nú fær þessum
þreyttu og þjökuðu mönnum, sem komnir voru
að niðurbrotum. Komu þeir að Sléttubýlinu um
kl. 16,30. Voru þar fyrir menn, og höfðu þeir
hitað húsin, svo aðkoman var að því leyti góð.
Nægilegt var af heitu vatni, og von um saðn-
ingu og fatnað síðar.
Walkie-Talkie talstöðin, sem stýrimaður Æg-
is var með, kom sér vel. Vegna hennar var hægt
að fylgjast með björguninni í landi. Var það
ómetanlegt eins og á stóð, bæði að vita um gang
björgunarinnar og ástand skipbrotsmannanna.
Hefði þetta tæki ekki verið með, hefði enginn
vitað hvað gerst hafði, frá því að björgunar-
leiðangurinn var settur í land á Hesteyri kl.
milli 4 og 5, fimmtudag, til kl. 9 til 9,30 föstu-
dagsmorgun, að Ægismenn höfðu samband við
þá, er gistu Sléttu, eða rúman sólarhring. Hefði
allur landslýður verið í kveljandi óvissu, og að-
standendur í sálarneyð, að heyra örugglega um
afdrif skipbrotsmanna. Vegna framsýni og ör-
yggiskenndar forstjóra Landhelgisgæzlunnar,
var þetta tæki öllu heilli komið um borð. Að
lokum var björgunarsveitinni og skipbrotsmönn-
um sagt, að matur og fatnaður yrði sendur til
þeirra um kvöldið.
Um sama leyti og björgunarleiðangurinn í
landi lagði af stað að Sléttu, létti Ægir akkeri
og öll þau björgunarskip, er lágu á Hesteyri, og
sigldu á strandstaðinn, og var lagst fyrir akkeri
kl. rúmlega 8,00. Voru þar þá fyrir togararnir
Goðanes og Jörundur, ásamt vélbátnum And-
56
V í K I N □ U
R