Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1959, Blaðsíða 3

H
A
u
s
a
k
a
u
P
FFSI
Á síðastliðnu hausti og vetri hafa
náðst merkir áfangar varðandi mál-
efni F.F.S.Í.
Húsnefnd F.F.S.Í. ásamt hús-
nefndum sambandsfélaganna í
Reykjavík hafa lagt fram mikla
vinnu í leitinni að lausn húsnæðis-
málsins. Margsinnis áður hefur hús-
næðismálið verið á döfinni og ýms-
ar samþykktir gerðar innan félag-
anna og á þingum F.F.S.Í. varðandi
það mál, en ekki náðst samstaða
«>---------------------------------
um framkvæmdir. Nú hefur verið
tekin heilladrjúg ákvörðun í þessu
máli, þar sem ákveðið hefur verið
að festa kaup á húseigninni Báru-
götu 11 til afnota fyrir starfsemi
F.F.S.Í. og félaganna í Reykjavík,
og er gert ráð fyrir að 1. október
í ár verði húseignin tekin til afnota.
Eins og vitað er hefur starfsemi
F.F.S.Í. og þeirra sambandsfélaga
er opna skrifstofu hafa, verið rekin
í leiguhúsnæði á ýmsum stöðum í
bænum, en við kaupin á Bárugötu
11 skapast sá möguleiki að flytja
félagastarfsemina undir eitt þak,
sem svo leiðir af sér meiri festu og
samhug um framgang margvíslegra
mála er varða samtök yfirmanna
á íslenzkum skipum. Samtímis þessu
hefur verið unnið að því að festa
byggingarlóð við höfnina undir
framtíðarhús samtakanna. Von er
á að það mál komist í höfn innan
tíðar.
í umræðum um lausn húsnæðis-
málsins kom strax fram að ólíklegt
mætti teljast að hægt væri að upp-
fylla allar óskir einstakra félaga
varðandi fyrirkomulag og stærð,
nema með nýbyggingu.
Ný viðhorf hafa líka komið fram,
þar sem starfsemi kvenfélaganna er
nú í vaxandi mæli innan samtak-
anna, 2 ný kvenfélög hafa verið
stofnuð og eru þau nú alls 4. Það
má ekki gleyma þvi að í kyrrþey
vinna kvenfélögin merkilegt starf
til aukins félagsþroska og einingar.
Brýn þörf er því á að skapa þeim
aðstöðu til samastaðar.
Hvemig það mál verður leyst, er
ekki fullráðið, en hefur nokkuð ver-
ið rætt 1 sambandi við húskaupin.
—--------------=-------— -------—<s>
Sjónarmið Breta varðar aðeins það
litla brot ensku þjóðarinnar sem
hefur atvinnu af fiskveiðum og lít-
ilfjörlegri veiðirýrnun brezkra tog-
ara hér við land vegna útfærzlu
veiðitakmarkanna sem þeir álíta að
brezkir togarar verði fyrir, en við
getum ekki verið sammála þeim um,
enda hafa veiðitilraunir brezkra
togara í íslenzkri landhelgi sýnt það
gagnstæða. Ennfremur mikið meiri
veiði okkar eigin skipa fyrir utan
mörkin bæði nú og jafnan áður.
Við heyrum frá Bretum kvart-
anir yfir því að erlendir veiðiflot-
ar frá fjarlægum þjóðum séu þess
albúnir og á góðri leið með að sópa
upp síldinni úr Norðursjó, svo að
algjör veiðiþurrð standi fyrir dyr-
um. Við skiljum vel ótta þeirra og
erum fylllilega sammála. Ofveiði
eða rányrkja endar alltaf á einn og
sama veg, en fyrst Bretar skilja
þetta svo vel, þegar um síldveiðina
í Norðursjó er að ræða, hvaða mein-
loka er þá í þeim, þegar inn miðin
VÍKINGUR
við ísland ræðir?
Ef þeir vildu nú vera svo vænir
að bera saman þetta tvennt, rán-
yrkjuna í Norðursjó og við ísland,
fer varla hjá því að þeir komist að
laukréttum niðurstöðum.
Veiðiflotar þeir sem um ræðir í
Norðursjó og þeir amast við, eru
mjög langt undan landi, 80—100
sjómílur að jafnaði, eða að segja
má úti í miðjum Norðursjó, en þeir
deila við okkur um landsjóinn, 12
mílur frá ströndum íslands. Þeim
finnst hart, að langt aðkomnir menn
láti greipar sópa um fiskimið, sem
þeir hafa bygggt útgerð sína á um
langan tima. Þegar þeir nú á þenn-
an hátt líta í eigin barm, ætti þeim
að skiljast ótti og sárindi íslend-
inga yfir þvi að erlendir menn sæki
og láti greipar sópa um íslenzk
fiskimið og það alveg upp í lands-
steina með þeim afleiðingum að til
landauðnar horfir á mörgum stöð-
um.
Þegar litið er á viðskipti þjóða
í milli og almennt hagnýta verka-
skiptingu, sýnist það vera augljóst
mál, að íslendingum sé ætlað eða
hafi það hlutverk sem þeir verða
að teljast öðrum kjörnari til, en
það er að sækja fiskinn í sjóinn á
sínum heimamiðum og koma hon-
um á matborð neytendanna um víð-
an heim.
Auðæfi náttúrunnar eru mikil, en
þau falla misjafnlega í skaut hinna
ýmsu landa. Á íslandi stöndum við
illa að vígi með flestan iðnað vegna
hráefnaskorts, landið er harðbýlt til
landbúriaðar, eins og öllum mönn-
um má ljóst vera, sem líta á hnatt-
stöðu ísands. 1
Það er fiskurinn í sjónum sem
hefur gert okkur kleift að lifa því
menningarlífi sem við nú lifum. Ef
Bretar eða aðrir láta sér fátt um
finnast þessar staðreyndir, þá fer
um okkur eins og aðrar þær smá-
þjóðir, sem hefur verið bolað til
hliðar eða jafnvel afmáðar af þeim
stærri og sterkari.
67