Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1959, Blaðsíða 20

Nýi verksmiðjutogarinn „Fairtry 2.“
hljóp af stokkunum 27. jan. s.l. Hann
verður skrásettur frá Leith eins og upp-
runalegi Fairtry, sem nú er 5 ára, en
gerður út frú Humber, til að veiða við
V-Grænland og Nýfundnaland. Það er
reiknað með þvi að afli hans verði á
ársúthaidi helmingi meiri, heldur en hjá
góðum togara af venjulegri gerð með
sama úthaldstíma. — Skipið verður til-
búið til veiða í aprílmánuði og Fairtry
3. sennilega um sex mánuðum síðar.
(Verða innan skamms tíma ýtarlegri
upplýsingar um þessi skip).
Leo Romyn, sem verður skipstjöri á
Fairtry 2., var áður skipstjóri á hinum
upprunalega Fairtry.
ÚTGERÐARMÁL 1
A-ÞÝZKALANDI
í Sassnotz og Rostock í A-Þýzka-
landi hafa aðsetur sitt skipulags-
ráð, sem hafa með höndum fram-
kvæmd fimm ára áætlana í fisk-
veiðimálefnum. Fiskiskipaflotinn,
sem þau ráðstafa, er tiltölulega stór
eða 200 stórir togarar, 35 meðal-
stórir (loggers) og 24 minni skip.
En auk þess eru með allri austur-
sjávarströndinni allmörg útgerðar-
samvinnufélög, sem ráða yfir um
200 minni fiskibátum af ýmsum
gerðum, en starfsemi þeirra er ein-
göngu bundin við fiskveiðar á
heimamiðum. Samanlagt er talið að
aflaafköst A-þýzka veiðiflotans geti
verið um 130.00 smál af fiski yfir
árið. En raunverulega var aðeins
landað um 65.000 smál. árið 1957,
þannig að nýting fiskiflotans varð
aðeins um 50%. Ástæðan fyrir því
var sú, að um það bil einn þriðji
af skipunum lá í höfn vegna ýmis-
legra viðgerða og endurbóta.
En þó svo að fiskiflotinn væri
fullnýttur á sovét-svæðinu, myndi
hann ekki nema að hálfu geta full-
nægt fiskþörfinni, sem talin er vera
xnn 260.000 smál. En ástæðan fyrir
hinum lélegu aflaafköstum A-þýzka
fiskiflotans er einnig önnur og mjög
voigamikil, hann þarf að fara mikl-
ar vegalengdir til þess að komast
á veiðisvæðin sem hann sækir á:
í Norðursjóinn, til íslands, Rosen-
garten (austan við fsland), fiski-
bankana við norsku ströndina, til
Bjarrnareyjar og í Barentshafið.
Hver veiðiferð hinna A-þýzku báta
getur ekki staðið yfir þrjár vikur,
og þar af fara um 14 dagar í ferða-
lag fram og til baka. f slæmum
veðrum eiga minni skipin erfitt með
vciðar og koma því oft heim aftur
með lítinn afla.
Til þess að bæta úr þessu ástandi,
hafa skipshafnirnar á veiðiskipun-
um ávallt verið að kref jast stærri
veiðiskipa, sem gætu verið úti allt
að tveggja mánaða tímabil. f fyrstu
5 ára áætluninni, sem lauk 1955 var
áformuð bygging slíkra skipa, en
varð ekki komið í framkvæmd. í
síðari áætluninni var áformað að
fyrir 1960 yrðu skipin til sóknar á
f jarlæg mið komin í notkun. Áform-
að var að A-þýzkar skipasmíða-
stöðvar byggðu þau, en sem fyrir-
mynd um smíði þeirra átti að nota
hin samsettu veiði- og verksmiðju-
togara, sem byggðir hafa verið í
V-Þýzkalandi. Fimm slík skip áttu
að vera tilbúin fyrir 1960, en tekst
tæplega, þar sem byggingartíminn
er talinn verða um tvö ár.
Þó er talið hugsanlegt að ná tals-
vert betri nýtingu af núverandi
veiðiflota, ef Sovétríkin vildu heim-
ila þeim hluta hans sem veiðir í
Barentshafi, að nota Murmansk scm
bækistöð.
Frá Rostock og Sassnitz á veiði-
svæðin í Barentshafi, þarf meðalstór
togari að nota 18 til 20 daga í sigl-
ingu fram og aftur. En frá sömu
veiðisvæðum til Murmansk, þyrfti
aðeins að nota 3—4 daga. En auk
þess væri einnig hægt að ná til
f jölda annarra góðra veiðisvæða frá
Murmansk á talsvert styttri tíma.
Síðan væri hægt að flytja aflann
á gegnumgangandi járnbrautum til
A-Þýzkalands, en það myndi vera
4—5 sinnum fljótara, heldur en
flytja hann með veiðiskipuniun.
Hver meðalstór A-þýzkur togari
gæti þannig farið allt að þrisvar
sinnum fleiri veiðiferðir og þannig
aukið aflaafköst sín í Barentsliafi
um 600%, ef hann mætfci leggja
upp í Murmansk. Undanfarin ár
hefur sífellt af hálfu A-þýzkra yf-
irvalda verið gerðar tilraunir til
þess að bæta þannig aðstöðu veiði-
skipanna. En allar tilraunir í A-
Berlín við Sovétríkin til slíkrar að-
stöðu Iiafa strandað á því, að fyr-
irspurnum í því efni hefur aldrei
verið svarað. Er talið að það sé af
ótta við samkeppni á þessu sviði.
(Lausl. þýtt úr SCV).
UTGERÐARLÁN I NOREGI
Fiskveiðibanki norska ríkisins hef-
ur mjög umfangsmikil viðskipti við
sjávarútveginn. I ársskýrslunni fyr-
ir 1957 er skýrt frá því að á árinu
liafi verið innlagðar 1.194 lánbeiðn-
ir að upphæð 79 millj. Nkr. árið áð-
ur voru lánbeiðnir 1,154, að upp-
hæð 60 millj Nkr.
Bankinn hafði veitt lán til 12.357
báta, að upphæð samtals 210 millj.
Nkr., sem enn voru í umferð við
áramótin. 19 báta hafði bankinn
orðið að láta gera upp vegna van-
skila, 7 þeirra höfðu verið seldir.
Tap á lánaviðskiptum nam 231.512
Nkr.
Af veittum lánum síðasta árs til
trébáta voru 21 undir 35 fata, 44
bátar milli 35 og 40 fet, 97 bátar
milli 40 og 45 fet, 183 bátar milli
55 og 60 fet, 134 bátar milli 60 og
70 fet, 93 bátar 70—80 feta, 56 bát-
ar 80—90 feta, 31 bátur 90—100
feta, 13 bátar milli 100 og 110 feta
og loks 8 bátar yfir 110 feta. Af
stálbátum eru 0 bátar yfir 110 feta,
og 20 selveiðibátar hafa fengið lán.
VÍKINGUR
84
i