Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1959, Blaðsíða 16

Síðan við létum útbúa þétta þrýstilofts-patent, gengur miklu betur að flnna
smyglvarning í farangri karlmannanna.
Til þess að tveir geti verið vinir þá
er nauðsynlegt að annar þeirra sé
þolinmóður.
Bezta ráðið til þess að gleðja sjálf-
an sig, er að gleðja einhvern annan.
Maður gæti nú helzt hugsað, að ef
varirnar á manni væru úr hörðu horni
og stæðu svona nokkra þumlunga út í
loftið, þá væri lítið gaman að kyssast,
já, þá væri sætleikinn, sem í því felst
ekki á marga fiska.
En gættu að því, að þú getur líka
haft rangt fyrir þér. Hugsaðu þér
yndisleika við að kyssa harðar hom-
varir, sem standa út í loftið.
Nei, nú ertu farinn að halda að ég
sé vitlaus.
Gáðu bara að því að: Engar verur
kyssast meir, innilegar og fallegar en
MiujBiSnj
Hneykslið er eins og eggið; þegar
það er útldakið, þá eignast það vængi
og flýgur um.
Eiginkona er sú kona, sem getur ek-
ið um hin dásamlegustu landssvæði,
sem fyrir finnast í heiminum, og —
einblínt á hraðamælirinn.
Því makalausari, sem nýtízkulyfin
verða, — því makalausari eftirtekt
vekja sýklarnir.
Reynslan er greiða, já, rétt eins og
hver önnur greiða, sem greiðir fram
úr flóknum vanda, en hún kemst þá
fyrst i eigu manns — þegar þeir eru
orðnir
•.IIJJ0[IP5[S
Úr viðskiptabréfi:
Við leyfum okkur hérmeð að bjóða
yður þessa ágætu raksápu fyrir aðeins
3 kr. stykkið. Ef við heyrum ekkert
frá yður innan viku, reiknum við með
að þér viljið ekki borga meir en kr.
2,50, og til þess að spara tímann, mun-
um við samþykkja gagntilboð yðar.
Á F R í V A
Bezti svæfillinn er góð samvizka.
En,
góð samvizka — segja sumir — er
slæmt minni.
í skriftastólnum. Hvað verðið þér
að gera, bamið mitt, til þess að geta
fengið syndafyrirgefningu? Syndga.
Maður nokkur kom inn á veitinga-
stað og pantaði lambakótelettur, græn-
ar baunir — og góðan skammt af
hunangi. „Hunang með grænum baun-
um?“ sagði þjónninn. „það hljómar
dálítið einkennilega". „Satt er það“,
sagði gesturinn. „Bragðið er dálítið
skrítið, en það er einasta leiðin til að
koma í veg fyrir að bölvaðar baun-
irnar hrökkvi út af diskinum".
Kona nokkur úr sveit i Englandi,
kom til London. Hún þurfti að fá upp-
lýsingar um margt og tók fyrir lög-
regluþjón og spurði hann í þaula. Lög-
regluþjónninn var þolinmæðin sjálf og
greiddi úr öllum spurningum sveita-
stúlkunnar.
Svo að lokum langar mig til að vita
hvers vegna þér hafið hökuband á
hjálminum yðar. Það hef ég til þess
að hvíla hökuna, eftir að hafa svarað
öllum spurningum yðar!
Höfðingjar dýrka veiðikúnst og virðulega réttargæzlu fyrir durum
fávísra kotbænda.
80
VÍEINGUR