Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1959, Qupperneq 20

Júlíus Havsteen, sýslumaður.
sinnt og sú lítilsvirðing var ís-
lenzku ríkisstjórninni sýnd, að
hún var dregin þrjár vikur á
svarinu og þegar það loks kom,
var það ósvífin neitun á því að
viðurkenna fiskiveiðalögsögu Is-
lendinga utan þriggja mílna
landhelgi, þannig í algerðu ber-
böggi við bæði formlegar viður-
kenninga'r Breta áður á nefndri
landhelgislínu og í verki þeirra
með því að afhenda varðskipinu
Þór ,,Valafell“ og láta dæma hann
og að því loknu láta í ljósi, að
dómurinn hafi verið sanngjarn
og mildur.
Ekki láta Bretar við þetta eina
atvik sitjn, því meðan á svarinu
um „Carella" stendu'r, er varð-
skipinu Óðni bægt frá því 14.
þ. m. að taka og flytja til hafn-
ar veiðiiþjófinn, togarann „Svan-
ella“ frá Hull, sem staðinn var
að ólöglegum veiðum innan
fjögra mílna markanna út af
Jökli, og var það herskipið
„Scharborough“, sem nú gerðist
ve'rndarinn, og virtu sjóliðsfor-
ingjarnir að vettugi öll rök, skýr-
ingar og mælingar Óðins.
Og enn þykir Bretum ekki nóg
að gert okkur til tjóns og skap-
raunar, því auk þess sem þeir
í seinni tíð hafa h'rúgað inn fyr-
ir tólf mílna takmörkin sæg af
togurum sínum, einmitt þegar
þeir vita, að veiðin stendur sem
hæst hjá okkur og að ekki verð-
ur hjá því komíst, að ekki vaídi
togararnir okkur miklu veiða-
fæ’ra- og aflatjóni og séu stór-
kostleg ógnun, auk óþolandi
storkunar, við íslenzka fiskiveiði-
fiotann, þá er þriðja tilraunin
gerð, til þess að hindra íslenzk
varðskip frá því að gera skyldu
sína innan fjögra milna línunn-
ar eða sem næst þriggja, en það
ge'rðist sumardaginn fyrsta, er
varðskipið Ægir stóð enska tog-
arann „Lord Montgomery“ að
ólöglegum veiðum næstum 9 sjó-
mílur innan fiskiveiðitakmark-
anna vestur af Vestmannaeyjum.
Herskipið „Tenby“ kemur eins
og skrattinn úr sauðarleggnum,
sem sumi'r vilja nú kalla Bret-
ann úr Lundúnaþokunni" og hef-
ur í frammi venjulegar hótanir
við varðskipið íslenzka og legg-
ur fyrir togarann að veiða áfram,
en þegar Bretinn e’r búinn að
ganga úr skugga um að óhrekj-
andi eru mælingar Ægis, og skip-
herrann á Ægi hefur minnt for-
ingjann á „Tenby“ á hvernig
farið var með „Valafell“, slakn-
a'r hann allur upp og það undur
skeður, að varðskipinu er feng-
inn togarinn, en þau boð fylgja,
að það sé útgerðarfélag skipsins
sem leggi fyrir skipstjórann
brotlega, að halda til íslenzkrar
hafnar og þola dóm. Hva'r ligg-
ui' nú fiskur undir steini, verður
manni fyrst að spyrja, er þessi
kúvending Breta berst til eyrna,
því ekki kemur hún til af góðu.
Það sem sé'rstaka eftirtekt vekur
við prófin yfir skipstjóranum
brotlega, George Harrison, sem
iiú eru bornar á 23 kærur, er í
fy'rsta lagi, að hann hefur enga
tilraun gert til að mótmæla þeim
nema þeim síðustu, en þá var
hann innan 4 sjómílna markanna
og .sjnir, aö þá landhelgislínu
viðurkennir hann, í ööru lagi aö
hann staöhæfir, aö milli U og 12
sjómílna markanna hafi hann
fiskaö eftir beinum fyrirmælum
útgeröarfélags síns og enska
ílotamálaráðuneytisins. Hér er
þá komin óhrekjanleg sönnun
fyrir því, að það er enska ríkis-
stjórnin, sem beinlínis fyrirskip-
ar veiöiþjófnaöinn og óhlýönina
viÖ íslenzka fiskiveiöalöggjöf.
Þetta ástand er búið að þola
of lengi og öll svonefnd ,,ha'rð-
orð mótmæli“ af hálfu ríkis-
stjórnar okkar eru eins og að
skvetta vatni á gæs. Þau eru þeg-
ar orðin jafn þýðingarlaus og
hlægileg eins og þegar ver.’ð e'r ,
að gefa skólabörnum „nótur“
fyrir óhlýðni og ósennilega hegð-
um, þess konar „straff“ er löngu
orðið úrelt og áhrifalaust.
Að fara enn með málið til S. Þ.
e'r þýðingarlaust, þaðan er mál-
inu þegar vísað til ráðstefnu
1960.
Að leggja málið nú fyrir dóm-
stólinn í Haag, er undanbragð
til þess að draga það á langinn
og sjálfsagt með ensku málþófi
fram yfir ráðatefnuna 1960, svo
ekki verði það útkljáð þar, þetta *,
er að vísu veiðib’rella, svo sem
Englendingum er lagið, en við
gleypum ekki fluguna.
Island er eitt aðildarríkið í At- «
lantshafsbandalaginu, jafn sjálf-
stætt þar og rétthátt og ríkin
hin, þótt vopnlaust sé. Þangað
áttum við fyrir löngu að vera
búnir að skjóta máli okkar gegn
B'retum.
Lengur má þaö ekki dragast,
ef við íslendingár viljum teljast
menn með mönnum og íslenzka
ríkið jafn virðulegt og Breta-
veldi, aö kæra fyrir Atlantshafs-
bandalaginu þennan óhæfilega,
ómaklega og tilgangslausa yfir-
gang brezku ríkisstjórna’rinnar,
að vernda með herskipum veiði-
þófnað í íslenzkri landhelgi, í
fullu trausti þess, að þar fáist
leiðrétting okkar mála.
Stöndum saman sem einn mað-
ur í landhelgismálinu, þessu •
mesta velferðarmáli okka’r Is-
lendinga í bráð og lengd, sýn-
um sömu festu, djörfung og
gætni sem okkar góða landhelg-
isgæzla, því hún er til fyrir-
myndar.
I trausti þess, að okkur gangi
að óskum í þessu mikla velferð-
armáli kveð ég landa mína fjæ’r
og nær með óskinni: Gleðilegt
sumar. —
140
VÍKINGUR