Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 1

EFNISYFIRLIT
bls.
Sjálfvirkni í skiparekstri 183
Örn Steinsson
•
Grásleppan getur verið arðvænleg 185
Stefán Nikulásson
•
Skipstjórnamienn kaupskipa 186
Jón Eiríksson
Rifshöfn á Snæfellsnesi 190
Drangar og Drangaferðir 192
Gunnar Magnúss. frá Reynisdal
•
Skipt uni skipsskrúfu 195
Stefán Nikulásson
Graskarfinn 196
Hugleiðingar á flugi 198
Örn Steinsson
Kuwait furstadæinið 203
Magnús Jensson þýddi
Bátar og formenn í Vestm.eyjum 207
Jón SigurðssOn
•
Hundrað ára afmæli sjómanns 208
Jón Ilafnsson
•
Örlygsstaðabardagi 21. ágúst 1238 210
Einar Bogason frá Hringsdal
Múlasninn, sniásaga eftir Björn
Aagard 213
Ólafur Valur Sigurósson þýddi
Frívaktin o.fl.
Forsíðumyndin:
Sigurlijörg OFI, stærsta skip, sem smíð-
að hefur verið hérlendis, kemur í fyrsta
skipti til heimahafnar sinnar, Ólafs-
f jarðar.
Slippstöðin li.f., Akureyri annaðist siníði
skipsins.
Ljósmynd: Yngvi Hrafn Jónsson.
Sjónianna Itatá
VÍKIIMGUIf
Útgefandi F. F. S. í. Ritstjórar: Guð-
mundur Jensson (áb.), öm Steinsson.
Ritnefnd: Ólafur V. Sigurðsson form.,
Böðvar Steinþórsson, Ármann Eyjólfs-
son, Henry Hálfdansson, Jón Eiríksson,
Halldór Guðlijartsson, Hallgrímur Jóns-
son. Blaðið kemur út einu sinni í mán-
uði og kostar árgangurinn 250 kr. Rit-
stjórn og afgreiðsla er að Bárugötu 11,
Reykjavík. Utanáskrift: „Víkingur,“ Póst-
hólf 425, Reykjavík. Sími 1 56 53. Prent-
að í Isafoldarprentsmiðju h.f.
VÍKINGUR
Si
yjomanna,
lUit
VIKINGUR
rarmanna-
'Mtq efíand i: 3a
^diólimannaóamban J JJanJi
°9
Ritstjórar: Guðm. Jensson áb. og örn Steinsson.
XXVIII. árgangur. 7. tbl.
(OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Örn Steinsson :
S JÁLFVIRKNI
I SKIPAREKSTRI
Ekki fer rnilli mála, að við, sem
nú erum nppi lifum einliverja þá
mestu breytingartíma, sem lengi
hafa yfir mannkynið gengið. Fram-
þróun vísinda og hvers konar tækni
fleygir fram með nndraverðum
hraða.
Það sem í gær þótti gott er í dag
úrelt og gamalt. Og engiim held ég
að nú þori að fullyrða, að vísindi
og tækni séu búin að ná algjörri
fullkomnun, heldur má segja að
óendanleg framþróun sé framund-
an. Árið 1936 voru menn ekki sömu
skoðunar. Lét t.d. einn mesti eðlis-
fræðingur þeirra tíma þá skoðun
sína í ljós, að eðlisfræðin liefði þeg-
ar náð liápunkti þróunar sinnar.
Og hvað hefur ekki síðan skeð á
sviði eðlis- og efnafræði, en þessar
tvær greinar eru undirstaða nú-
tíma tækniframfara.
Ég hef liaft dálítið gaman af því
að sjá viðbrögð ýmissa aðila undan-
farna daga gagnvart liinu nýja hug-
taki sjáljvirkrti í skiparekstri. En
fyrir atbeina skólastjóra Vélskólans
með f járhagslegan stuðning frá
Vinnuveitendafélagi íslands, Lands-
samhandi íslenzkra útgerðarmanna
og Vélstjórafélagi Islands, var feng-
inn hingað norskur vélfræðikenn-
ari, sem liefur kynnt sér sjálfvirkni
með það fyrir augum að kenna vél-
stjóraefnum á þennan útbúnað.
Hér í Víkingnum liafa margar
greinar birzt um sjálfvirkni og hug-
leiðingar í sambandi við liana. —
Reynum við liér að fylgjast með því
helzta, sem þar gerist, þótt það sé
reyndar eingöngu með lestri tækni-
rita.
En fyrirlestrar hins norska kenn-
ara hafa vakið mikla athygli, að
minnsta kosti á yfirborðinu, og
meðal annars gefið ýmsum blaða-
mönnum nokkurn blaðamat. Og að
því er ekki að spyrja, eins og reynd-
ar endranær, þegar eitthvað nýtt
kemur fram, að lausnin er fundin
á efnaliagsvandræðum okkar. -— Að
þessu sinni voru sjávarútvegsmálin
leyst á einfaldan hátt í leiðara
stærsta blaðs landsins og væri það
sannarlega gleðilegt að leiðaraskrif-
ara yrði að ósk sinni.
I fyrirlestrunum, sem voru skýrir
og vel fluttir, kom ekkert nýtt
183