Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 20

Sem forseti, fram-
kvæmdastjóri og eig-
andi meirihluta hluta-
bréfanna, legg ég til,
aS viS hættum aS
flytja stykkjavörur,
en snúum okkur aS
olíuflutningum. Er
nokkur ykkar svo
heimskur aS hafa á
móti því?
ACMT
SHIPPifAGr
C°- U7-D
Ungi Rasmussen, scm var dansk-amerísk-
ur, heimsótti gamla landið og fannst þar
flest í smáum stíl. Hann kom á naut-
gripasýningu, leit með hæðnissvip á eitt
verðlaunanautið: —- Og á þetta að heita
verðlaunanaut? Faðir minn á stærsta naut-
ið, sem til er í allri Ameríku.
— Það mun vera laukrétt hjá þér ungi
vinur, sagði eigandi verðlaunagripsins, —
og í þakkarbót getur nautið hans föður
þíns talað!
*
— Þú, sem aldrei hefir komið á liest-
hak spankúlerar um allt ífærður reiðstíg-
vélum — hlægilegt.
— Og þú, sein aldrei liefir verpt eggi
gengur með fjaðrir í hattinum — hlægi-
legt.
*
Kvenrithöfundur lieimsótti eitt sinn
Aulestad í Noregi.
Ilún lét í ljós samhryggð sína við frú
Karolínu vegna heyrnardeyfðar hennar.
— Þú skalt ckkert vera að vorkenna
mér, sagði gamla frúin.
— Hugsaðu þér bara hvernig ég hefði
haldið út samlífið með honum Björn-
stjerne mínum, ef ég hefði ekki verið
heyrnarsljó.
•
— Hér stendur að fundizt liafi nokkrar
bæjarrústir frammi í dalnum og séu þær
frá stcinaldartímunum.
— Ja há, þetta sannar bara að flóttinn
úr sveitunuin er ekkert nútímafyrirbrigði.
•
Tveggja sæta bíll frá Aberdeen keyrði
útaf. Ðílstjórinn slapp ómeiddur, en tólf
farþegar voru lagðir inn á sjúkrahús!
•
Hún: — Sagðir þú ekki einu sinni að
það fyndist engin kona mér lík í öllum
lieiminum?
Hann: — Já, og ég segi það ennþá, og
hamingjunni sé lof.
FRI vaktin
I sænskum gagnfræðaskóla fengu nem-
endur sem stílverkefni að skrifa um
manneskjuna. Einn stillinn hljóðaði
þannig:
— Manneskjan er annaðhvort strákur
eða stelpa. Strákarnir eru mjög erfiðir og
heimta allt, sem þeir sjá nema sápu. Kon-
an er gömul stúlka, sem á böm. Pabbinn
er húsbóndinn á heimilinu nema hjá
okkur.
*
Brezki flugherinn auglýsti eitt sinn eftir
fallhlífarliermönnum, í auglýsingunni stóð
m.a.: — Samkvæmt hagskýrslum er marg-
falt hættuminna að stökkva út með fall-
lilíf, en að ganga yfir götu í London.
Nokkru síðar barst flughernum eftirfar-
andi bréf:
— Þar sem ég bý hinumegin götunnar
þori ég ekki að fara yfir hana til að láta
innrita mig!
Nú já! einu
sinni en á
kvennafari.
Nonni litli var slakur í kristinfræðinni
og kennarinn var orðinn óþolinmóður.
— Þú hlýtur að geta komð með ein-
hverja tilvitnun.
Eftir góða stund, stundi Nonni upp:
— Júdas gekk út og liengdi sig.
— Ágætt, sagði kennarinn. Meira!
— Gakk út og gjör slíkt hið sama,
svaraði Nonni ineð gleðibrosi.
Finni maður ekki frið í sjálfum sér,
er tilgangslaust að leita hans annars-
staðar.
202
VlKINGUR