Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 11

Austan á Landdranganum er
grasi vaxið og er það töluverð
fýlabyggð. Var hann stundum
tekinn 17 vikur af sumri, ef að
gaf í drangana um það leyti.
Steðjinn er sem fyrr getur Drang-
stubbur við Skessudrang, er hann
svo sem 10—12 faðma hár og
þverhnýptur allt um kring. Uppi
á Steðjanum er svartfuglabæli,
sem drangamenn höfðu mikla
girnd á. Og á einu vori fóru þeir
í drangana og voru þá undir það
búnir að komast upp á Steðjann.
Guðjón Guðmundsson kastaði úr
bátnum seglgarnshnotu yfir
Steðjann, raktist af henni á flug-
inu og komst hún yfir. Drógu
þeir síðan handfæri yfir á segl-
garninu og síðan fjallaband á
færinu. Var þá leiðin fær upp,
las Guðjón sig svo á bandinu upp
á Steðjann og aflaði þar gnægð
eggja. Er þetta í eina skiptið,
sem Steðjinn hefir verið klifinn
svo sögur fara af. Mjóidrangur,
eða Skessudrangur öðru nafni er
þverhnýptur og var engin eggja-
taka í honum.
Reynisdrangar voru um langa
tíð hlunnindi fyrir Reynishverf-
inga sökum eggjatekjunnar, en
síðastliðin 40 ár hafa ekki verið
stundaðar drangaferðir þangað
svo að heitið geti. — Síðustu
drangamennirnir úr Reynis-
hverfinu eru nú aldurhnignir
menn og engir nýir hafa komið í
þeirra stað. Það má því telja víst
að drangaferðir í Reynisdranga
verði ekki teknar upp á nýjan
leik, enda engir bátar lengur til-
tækir til þeirra ferða. Þeir sem
síðast munu hafa klifið Reynis-
dranga eru Páll Tómasson, Vík,
Finnbogi Einarsson, Presthúsum
og Guðjón Guðmundsson frá
Kvíabóli. Reynisdrangar munu
um alla framtíð verða til stórrar
prýði fyrir landið, og þeir eru
tengdir minningum um fræknleik
og karlmannlega dirfsku sona
byggðarlagsins fyrr og síðar.
Frú Teódóra Thoroddsen var
um tíma austur í Vík. Hafði hún
Reynisdranga daglega fyrir aug-
unum, og orti hún um þá kvæði.
Síðasta erindið er svona:
„Logar dauft á lífsins kveik
mig langar að ganga
í sæng með Ægi og beininbleik
bera við Reynisdranga.“
Slík fegurð fannst henni að
Reynisdröngum.
Dyrliólndrangur.
Þeir sem sjóleiðis ferðast um
fyrir suðurströndinni sigla fram-
hjá Dyrhólaey og Dyrhóladröng-
um. Óvíða mun við strendur
landsins fegurri fjallasýn en ein-
mitt þar. Drangarnir rísa þar úr
sjó eins og reglulegir teningar,
sem þar hafi verið staðsettir af
mikilli smekkvísi af náttúrunni
á sínum tíma.
Mikil fuglabyggð er í Dyrhóla-
dröngum, verpir þar mergð svart-
fugla, fýls og ritu, auk annarra
fuglategunda, sem minna ber á.
Drangarnir heita þessum nöfn-
um: Kambur, er hann skammt
undan landi í Dyrhólahöfn, lítill
drangur en fallegur. Kvistdrang-
ur, sem er skammt frá Fóarnefi
og Dyrhólagati. Mávadrangur,
rís hann þverhnýptur úr sjó í
Reynisfjall og Reynisdrangar.
VÍKINGUR
193