Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 30

Einar S. Jóhannesson
vélstjóri — Minning
Vorið 1917 útskrifuðust úr Vél-
stjóraskólanum 9 ungir menn,
sem allir hófu störf á ísl. togara-
flotanum. Þessi árangur vargóð
viðbót við vélstjórastéttina, sem
þá var næsta fámenn. Þessir
ungu menn höfðu áður fengið
góða þjálfun í starfi, bæði á
verkstæðum og við vélgæzlu á
sjó. Reynslan varð og sú, að
flestir þessara manna mörkuðu
framfaraspor í stétt sinni og
juku hróður hennar á ýmsan veg.
En elfur tímans rennur og
enginn stöðvar hennar gang. Að
því er ég bezt veit eru nú allir
þessir menn, að einum undan-
teknum, fluttir til feðra sinna. Sá
þeirra sem síðast kvaddi þennan
heim var vinur minn Einar Sig-
urjón Jóhannesson frá Eyvík í
Grímsnesi. Hann andaðist í
Landakotssjúkrahúsi þ. 20. júlí
s.l. eftir stutta legu.
Einar var fæddur 20. septem-
ber 1892 í Eyvík. Voru foreldrar
hans hjónin Guðrún Geirsdóttir
og Jóhannes Einarsson bóndiþar.
Einar ólst upp hjá foreldnim
sínum í Eyvík, en 19 ára gamall
fór hann til Reykjavíkur og hóf
smíðanám hjá Bjarnhéðni Jóns-
syni járnsmíðam. Mun hafa
starfað hjá honum um 3 ár. Var
þá um tíma kyndari á togurum.
Nemandi í vélfræðideild Stýri-
mannaskólans er hann veturinn
1914—15 og í Vélstjóraskólanum
1916—17 og lauk þar prófi eins
og áður segir.
Við Einar vorum saman á
skipi áður en hann fór í skóla og
samverkamenn, kynntist ég þá
vel góðum hæfileikum hans. Var
hann bæði góður smiður, starf-
fús og glöggur á það sem bezt
mátti fara, eiginleikar sem svo
miklu máli skipta við vélgæzlu.
Var sá háttur á, að vélstjórarnir
önnuðust sjálfir þær viðgerðir í
vélarúmi, sem föng voru frekast
á. Það var því næsta eðlilegt að
Einar vekti á sér athygli með
verkum sínum, og yrði eftirsótt-
ur, er hann að loknu námi gerð-
ist vélstjóri á togaraflotanum. En
þar starfaði hann fram til ársins
1938, er hann af heilsufarsástæð-
um varð að hætta á sjónum. —
Hann var lengst af yfirvélstjóri.
Starfaði m.a. á útveg H. P. Duus
og síðar hjá Alliance félaginu.
Var honum vel treyst, og falin
umsjón með skipum í smíðum.
Einar var athugull maður,
hæglátur í framkomu, traustur
og raungóður. Hann hugsaði
mikið um hin alvarlegustu mál,
las góðar bækur, einkum Ijóð, og
mundi vel. Hann varð fyrir
þeirri raun á miðjum aldri að
missa svo heilsu að hann varð að
yfirgefa starf sitt, og hlífa sér
við líkamlegri áreynslu. Við það
bættist svo að með árunum dapr-
aðist honum sjón, og í mörg ár
gat hann ekki lesið á bók. Svo
fróðleiksfúsum manni sem Einar
var, hefir slíkt verið mikið mót-
læti.
Árið 1923 kvæntist Einar eftir-
lifandi konu sinni Karólínu Guð-
mundsdóttur ættaðri úr Gríms-
nesi undan Eyjafjöllum. Frú
Karólína er landsþekkt fyrir
framúrskarandi dugnað í iðn
sinni, listvefnaði. Þeim varð 2ja
barna auðið. Eru synir þeirra
Guðmundur og Jóhannes, báðir
verkfræðingar að mennt, í
ábyrgðarstöðum í þjóðfélaginu,
og hinir nýtustu menn.
Blessuð sé minning þessa mæta
manns.
Hallgr. Jónsson.
Örlygsstaðabardagi
21. águst 1238
Framliald af bls. 211
46. AS Sturla satt þetta sagSi,
sýndi Apavatnsjörin.
Göjugum gafst þá kostur,
Gissur líji aS svipta.
I ÖrlygsstaSaorustu
ógnargrimmd Gissur sýndi.
Á helsœrSum Sturlu hann þá
heiftúSlega níddist.
D 47. Sturla var síSan sviftur
sínum vopnum og klœSum;
einnig pyngju og gullhring,
er á var grafiS innsigli.
ViS þessu öllu viS tók
vígreifur nú Gissur.
Sín fingurgull fólinn missti
í Flugumýrarbrcnnu.
48. Sighvatur Sturluson var
svanna Halldóru giftur.
FöSursystir var freyjan
foringjans Kolbeins unga
Af mceSi er Sighvatur
aldraSur var fallinn.
Sautján undum var sœrSur,
siSan klœSum flettur.
49. Kolbeinn liáS hjá liafSi
harmþrungni frœnku sinni
skuldadóm skammarlega,
skemmdar-féll byltu mikla.
Sár á bringu, sem olli.
SóknhörSum loks réS bana.
Fólskuverk, mcnn er fremja
að' falli oft sjálfum verða.
Einar Bogason
frá Hringsdal,
ArnarfirSi.

212
VÍKINGUR