Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1966, Blaðsíða 19

ir Austurlandi, og nú skil ég bet-
ur en nokkru sinni fyrr, hversu
illt hlýtur að vera að koma radar-
merki upp á skerinu og láta það
standast úthafssjóina, sem yfir
skerið ganga í aftaka veðrum.
Tvívegis hefur radai’merkjum
verið komið þarna upp, en sjór-
inn tekið þau eftir stuttan tíma.
Skammt norðaustur af Hval-
bak sjáum við nokkra togara að
veiðum. Höldum við þetta er-
lenda togara og var greinilega
einn innan línu. Rennt var að
skipinu, en þegar til kemur er
þetta íslenzki togarinn Röðull, en
íslenzk skip hafa sem kunnugt er
leyfi á nokkrum stöðum til veiða
innan 12 mílnanna. Hinir er-
lendu voru allir utar.
Nú var snúið við og haldið suð-
ur aftur, skyndilega hækkaði
flugstjórinn flugið, en fram að
þeim tíma var alltaf flogið mjög
lágt.
Flogið var yfir landið í slæmu
skyggni, öðru hverju sést niður
og skiptist þar á „undarlegt sam-
bland af frosti og funa.“
Þegar yfir Hellisheiði kom var
flugið lækkað og neðan við blöstu
fagrar byggingar og beinir vegir
líkt og um líkan eða landakort
væri að ræða.
Brátt erum við yfir Reykjavík
og tökum sveig þar yfir. Sést að
Reykjavík er fögur borg og auð-
sjáanlega vel skipulögð. — Og
VlKINGUR
skyndilega er flugvélin setzt og
staðnæmist fyrir framan flug-
skýli sitt. Eftirminnilegri ferð í
5 klst. flugi er lokið kl. 1.30 um
nóttina. Við kveðjum flugliðið og
þökkum góða og lærdómsríka
ferð.
Þessa dagana hef ég mikið leitt
.hugann að því hversu mikilvæg
störf þessara manna eru, sem
helga sig landhelgisgæzlustörf-
um og hversu áríðandi er að þau
mál séu í föstum skorðum.
Við vitum að það kostar mikið
fé á vísu fátækrar þjóðar að
halda upp þessum vörnum. Þó
hygg ég að þetta séu smámunir í
samanburði við það sem yrði, ef
hér væri hernaðarríki. Skipakost-
ur gæzlunnar er áreiðanlega ekki
nægur og sennilega þyrfti að fá
2 flugvélar enn með ekki minna
flugþoli en núverandi flugvél
gæzlunnar hefur.
Ein flugvél mun þurfa í
reksturskostnað eitthvað svipað
og varðskipið Albert þarfnast. En
hér má ekki klípa um of við nögl,
ef fiskstofninn á að vernda.
Nýlega er fengin opinber stað-
festing fiskifræðinga á því að
fiskistofninn er í hættu, þótt leik-
menn hafi reyndar löngu áður
haft sterkan grun um að um of-
veiði væri að ræða. En þegar
fræðimenn tala ber öðrum að
hlusta og taka mark á.
Bann við smásíldarveiði, sem
lögfest var í vor áttu fiskifræð-
ingarnir ekki frumkvæði að, held-
ur útgerðarmaður, sem auðsjáan-
lega metur framtíð fiskimiðanna
meira en stundar hag. — Þessum
manni ofbauð hversu skip hans
kom með smáa síld að landi og
hann sendi 2 kassa til Reykjavík-
ur fulla af þessari síld til rann-
sóknar og þá kipptu ráðamenn
við sér og út voru gefin lög í
hvelli.
En hvernig er annars með smá-
fiskveiðina hér í Flóanum? Er
það rétt að fleiri tonn eru rifin
upp af ungkola 100—200 gr. að
þyngd, sem síðan er settur í
guano, ef menn þá þora að koma
með hann að landi?
Hér er vissulega úr vöndu að
ráða og alls ekki sársaukalaust
að lagfæra, þar sem margir hafa
hagsmuna að gæta. Hjá því verð-
ur þó ekki komizt innan stundar
að taka þessi mál fastari tökum
en verið hefur. Ber þá að sjálf-
sögðu fyrst að vekja fiskifræð-
ingana til dáða, friða ýmis svæði,
hækka viðurlög stórkostlega við
veiðum á bannsvæðum og auka
landhelgisgæzluna.
Með þessu sýndum við að við
erum menn, sem þora að horfa
framan í staðreyndir og viljum
skila landi okkar sómasamlega í
hendur afkomenda okkar.
Ö.S.
oooooooooooooooooo
HÖFUM VARAHLUTI OG VEITUM
VIÐGERÐARÞJONUSTU FYRIR
BRYCE
olíuverkin
AOalumboölö
S. Stefánsson & Co. h.f.,
Garðaatræti 6 Sími 15B79
oooooooooooooooooo
201