Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1975, Blaðsíða 44

tvennum tilgangi. Til þess að
lækna fólk og til deyfinga. Með
því að stinga nálunum í ákveðna
punkta fæst fullkomin deyfing.
Unnt er að skera menn upp án
svæfingar. Það er hægt að draga
úr tennur og vinna að tannvið-
gerðum og sjúklingurinn finnur
ekki til sársauka á meðan. Nál-
arnar eru notaðar við erfiðar
bamsfæðingar, sem þá verða
sársaukalausar. Kínverskir her-
menn læra á nálarnar og ef þeir
særast geta þeir sjálfir, eða fé-
lagar þeirra, deyft þá fullkom-
lega, uns þeir komast undir
læknishendi.
Misjafnt er hversu margar
nálar eru notaðar. Þeim mun
færri þarf, eftir því sem ná-
kvæmnin er meiri. Nálunum er
stungið í holdið og síðan standa
þær í holdinu meðan á aðgerð-
inni stendur og þarf aðeins að
snúa þeim öðru hverju og deyf-
ingin helst. Þetta er furðulegt,
en nú er þessi aðferð notuð við
aðgerðir í skurðstofum í mörgum
löndum, Frakklandi, Bandaríkj-
unum, Svíþjóð og Danmörku, svo
eitthvað sé nefnt, að ekki sé
minnst á Kína og önnur Asíulönd.
Skurðlæknar og aðrir læknar,
sem fást við aðgerðir, sjá auð-
vitað kostina við nálarstunguað-
ferðina. Svefnlyf og svæfingar
eru hættulegar heilsuveilu, las-
burða fólki og oft á tíðum hættu-
legri en sjálf aðgerðin, sem gera
þarf. Sjúklingurinn finnur ekki
til neinna eftirkasta, heldur stíg-
ur fram úr rúmi sínu heill og
„ótimbraður" og álag svæfingar-
innar er ekki fyrir hendi, einsog
þar sem svefnlyfjum hefur verið
beitt.
Lækning með nálastungu
En hvað um lækningu?
Þótt ekki sé unnt að sýna
fram á lækningamátt nálastung-
unnar með eins afdráttarlausum
rökum og notkun hennar til deyf-
ingar, þá er lækningamátturinn
ótvíræður, þ.e.a.s. í vissum tilfell-
um. Hinn bandaríski læknir sagði
mér frá ótal tilraunum, sem gerð-
ar höfðu verið til lækninga á of
háum blóðþrýstingi. Nálarstung-
urnar voru mun áhrifameiri en
lyflækningar. Sama var að segja
um svefnleysi, mygrin og gigt.
Það er segin saga, að þegar
taugalyf eru gefin og deyfilyf,
þá þarf sjúklingurinn sífellt
stærri skammta af lyfinu til þess
að svefn náist, eða það dragi úr
sársauka. Það þarf ekki fleiri
nálar, þótt endurtaka þurfi nál-
arstungur á slíkum sjúklingum.
Menn koma með „tak“, höfuð-
verk, magasjúkdóma, streitu,
svefnleysi og hvaðeina og nálun-
um er snúið og þeir fá bót. Verk-
urinn hverfur samstundis og
sjúklingar fá bót.
Nálarstunguaðferðin er víða
notuð samhliða nútíma læknis-
fræði. Sjúklingurinn er skoðaður
„vísindalega" og síðan er ákveð-
ið hvort nálar eru notaðar, eða
„venjuleg" lyf. Hinn bandaríski
læknir telur að hjá þeim læknum,
sem noti nálar, séu mörg tilfella
læknuð með nálunum, en ekki
með lyfjum, eða aðgerðum.
Er aðferðin „viðurkennd?“
Er aðferðin „viðurkennd?"
Á því er ekki minnsti vafi.
Bandaríska læknafélagið sendi
lækni sem kunni kíversku til þess
að læra þessar lækningar á For-
mósu og þær eru nú viðurkennd-
ar og kenndar við bandaríska há-
skóla. Frakkar eru komnir lengst
allra vesturlandaþjóða í nálar-
stungum og vekur nálin þar ekki
meiri athygli en magnyltafla.
Franskir læknar og tannlæknar
hafa stundað nám í Kína, þar
sem þessi læknislist er lengst
komin og urmull bóka hefur ver-
ið gefinn út um þessi fræði.
Milljón nálalækna í Kína
Kínverjar eru um 800 milljón-
ir. Þar er skortur á læknum. Kín-
verjar hafa „vestræna" læknis-
fræði á háu stigi, en þeir hafa á
að skipa einni milljón nálastungu-
lækna (bear food doctors), einsog
þeir eru nefndir, sem stunda
lækningar víðsvegar um ríkið og
þeir hafa einnig undir höndum
lyf. Nálarstungulæknar eru á
sjúkrahúsum og vinna með „nú-
tímalæknum“ og ágreiningur er
enginn um að þetta kerfi hefur
ótvíræða kosti. Þessi foma
lækningaaðferð er því í brúki um
allan heim og telst ekki til sær-
inga eða hindurvitna lengur.
Nálarstunguaðferðin er mjög
gömul, 6000 ára a.m.k. Áþekk
kerfi þekkjast hjá frumstæðum
þjóðum. Það hefur t.d. komið í
ljós að kanadískir (ogþá kannski
grænlenskir) Eskimóar þekkja
punktana og berja á þá með odd-
hvössum steinum til þess að lina
þjáningu og lækna veikindi.
Fyrstu kínversku nálamar voru
úr steini. Síðan komu kopamál-
ar, gullnálar og silfurnálar. Núna
eru nálamar úr fjaðrandi stáli
og eru jafn hvassar og beittar
og bestu holnálar læknisfræðinn-
ar. Sársaukinn verður því minni
af notkun þeirra. Mjög gi'einir
menn á um það hversvegna nál-
arnar virki. Helsta skýringin
mun vera sú, að líkaminn (heil-
inn), greini aðeins einn sársauka
á hverjum tíma og með því að
„setja inn“ sársauka með vissum
aðferðum, þá hafi mannsheilinn
ekki möguleika á að greina sárs-
auka frá öðrum svæðum á meðan.
Mikill skriður er á vísindalegum
rannsóknum á nálarstunguað-
ferðinni og beita háskólar margir
fjölefli við þær. Það hefur komið
í Ijós að Kínverjar fyrir þúsund-
um ára réðu yfir makalausri
þekkingu á líffræði mannsins.
Auðvitað er læknisfræði þeirra
skráð á annan hátt, en við ger-
um, en þeir beittu „nútíma“ að-
ferðum við greiningu sjúkdóma,
svo mikið er víst.
ísland á marga hæfa lækna.
Ekki minnist ég þess þó að nál-
arstungan eða nálarstungur hafi
verið innleiddar hér. Ef til viU
ætti einhver íslenskur læknir að
leggja stund á þessa grein læknis-
fræðinnar á dögum sérhæfingar
og sérfræðinga.
JG.
196
VÍKINGUR