Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1981, Side 20

með köllum til okkar dagmanns-
ins þar sem við stöndum á horn-
inu, og er hinum unga Selfyssingi
sýnu meira niðri fyrir nú en áður
og finnst áríðandi að hann fái
leiðréttingu mála sinna áður en
það verði um seinan, en dísin,
sem hefði getað með dugnaði sín-
um leyst af hólmi allar mjaltavélar
á tilraunabúinu í Laugardælum,
kvartar mjög undan því hverslags
stritla þessi norðurbúi sé, og
stimpast þau svo um stund að
ruslatunnan leikurá reiðiskjálfi en
við dagmaður hlæjum dátt.
Kemur þó þar, að Selfyssingur-
inn ungi slítur sig frá náðarhönd
stúlkunnar og kemur til okkar illa
svikinn, en hún á eftir, málóð
mjög, sýnilega hneyksluð á því
framferði viðskiptavinarins að
vilja ekki glúpna strax við snertinu
hennar. Og hvort sem réði nú, eðli
hennar æst, eða meðfæddur heið-
arleiki góðrar viðskiptakonu, þá
varð úr, að hún tók félaga okkar
aftur í teymi, nú yfir götuna og þar
inná stundarhótel þar sem þau
luku sínum viðskiptum, tvö í einu
rúmi eins og lætur best, og er ég
ekki til frásagnar um það.
En þar sem við dagmaðurinn
stöndum tveir eftir á háhýsishorn-
inu með bokkuna á milli okkar,
svífur að okkur grannur og há-
vaxinn svertingi með skrauthúfu
og annar í humátt á eftir honum
og tekur okkur tali. Með því að ég
er jafnan tortrygginn á annarlegum
stundum og stöðum í útlandinu
bregð ég hendinni strax í þann vasa
sem geymir veskið og ákveð að
hvíla hana þar á meðan á þessarri
návist stóð. Dagmaður hefur ef-
laust hugsað sumt svipað og ég og
því rétti hann aðeins úr sér, letilega
að því er virtist, og strauk hendi
um hár sér, svo viðmælendum
okkar duldist ekki að hér var
sterkur maður á ferð: það vantaði
bara tijágrein og þá væri hann orð-
inn Tarsan. En þetta reyndust vera
hinir friðsömustu menn í við-
skiptaerindum eins og fleiri þetta
kvöld: Þeir buðu hold, og einnig
allskonar vímugjafa. Og þegar við
vildum ekkert þiggja, héldu þeir
áfram að spjalla við okkur um
heima og geima, og forvitnast um
ísland eins og útlendingum er
lagið, og varð úr hið ánægjuleg-
asta rabb, þar sem við fræddumst
m.a. um þá ótrúlegu möguleika til
auðsöfnunar, sem virtust blasa við
þessum piltum. Var hér kominn
gamall kunningi okkar hinn
ameríski draumur með þykkri húð
af mótmælendasiðgæði utaná,
sem sagt sá, að með því að beita
sjálfan sig og aðra vissum aga, þá
mætti ávaxta pund sitt geysivel við
tiltekna iðju, nefnilega þá að
versla með eiturlyf og líkama hins
veikara kyns. Var, ef illa gekk að
hafa hömlur á kvenfólkinu, þjóð-
ráð að gefa þeim sprautu eða
kæruleysispillu til að halda fjærri
þeim óþægilegum hugsunum, sem
kynnu að skjóta upp kollinum af
og til, og þótti hinum mjúkmælta
kunningja okkar það öllu skárri
aðferð en að beita líkamlegu of-
beldi: hví að velja erfiðu aðferðina
20
VÍKINGUR