Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1981, Page 35

r
Asgeir Þórhallsson:
Grindadráp
íFæreyjum
Einn dag er ég var í Þórshöfn
var sagt í hádegisútvarpinu að
grind hefði sést. Eg gekk niður að
höfn að sjá trillur sigla út. Sagt var
að grindin væri enn lengst út í hafi.
Þar sem ég er áhugamaður um
hvalavemd, langaði mig að sjá
þetta umtalaða grindadráp en
ekkert lá á svo ég fékk mér spássi-
túr upp í bæ. En þegar ég mætti
mönnum á hraðri göngu, með
skutla og hnífa í tréhulstri, varð ég
órólegur. Að lokum snéri ég heim
og smurði nesti.
Skömmu síðar hljóp ég við fót á
kæjanum, í blárri sportblússu og
með myndavél um hálsinn. Bát-
unum hafði fækkað í höfninni og
þeir runnu hver á fætur öðrum út
úr hafnarmynninu. Ég fékk fiðr-
ing í magann. Tveir ungir menn
stigu út úr bíl með prjónahúfur og
í klofstígvélum.
„Eru þið að fara í grind?“ spurði
ég-
„Já.“
Þeir tíndu dót úr skottinu.
„Er nokkur leið að fá að koma
með?“
„Við erum með fullan bát.“
„Ég ætla bara að taka myndir,“
sagði ég og lyfti vélinni.
„Talaðu við þann í gula bátn-
um, þama í hominu. Ég held hann
sé ekki með fullan bát,“ sagði
annar og benti.
„Þakka þér fyrir,“ sagði ég og
hraðaði för minni.
Komin var bílaumferð og menn
voru á hlaupum með olíubrúsa,
trillur togaðar að. Gamlir karlar
sátu á kassa upp við húsvegg.
Ég fann gulmálaða trillu með
litlu stýrishúsi, tvær stelpur í
grænum úlpum voru um borð. Inn
í húsinu var bograndi karl með
prjónahúfu.
„Góðan daginn,“ sagði ég.
Karlinn leit silalega upp. Stelp-
urnar pískruðu.
„Er nokkur séns að fá að koma
með?“
„Nei. Það koma þrír í viðbót og
þá er komið nóg.“
„Ég ætla bara að taka myndir.“
„Ekki hægt, með fullan bát.“
„Allt í lagi,“ sagði ég og fór
mína leið.
Ég spurði tvo stráka á gúmmí-
bát með utanborðsmótor en þeir
hristu hausinn. Fólk var á ferli,
bílhurðum skellt, hróp og köll. Ég
var kominn með ákafan hjartslátt
og spurði alla um far en ekkert
gekk. Ég sá yfirbyggða mahoný-
trillu liggja utan á fiskibát, tveir
menn voru um borð. Ég klifraði út
í fiskibátinn og rann á hausinn á
slorugu dekkinu.
„Góðan daginn,“ sagði ég með
titrandi röddu út yfir borðstokk-
inn.
„Góðan daginn,“ svaraði annar
maðurinn, með hökuskegg og stíft
svart hár, pírð augu líkt og græn-
lendingur.
„Eru þið að fara í grind?“
,,Já.“'
„Er nokkur séns að fá að koma
með, ertu kannski með fullan
bát?“
„Það koma nú fleiri.“
VÍKINGUR
35