Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1981, Blaðsíða 65

Guðbrandur Gíslason:
áferli
fmyndun 1
ímyndaðu þér daginn í marglyttuhami hjúpa
líkama þinn þegar bílskröltið fyrir utan
gluggann sviptir ofan af þér sænginni
einn morguninn þegar þig minnti í svefninum
að þín biði angurværð einsog forðum þegar
fom ilmur barst þér að vitum og skreytti
þér kvöldið dýrum litum
nú fellur hann að
þér háll og hörfar slímugur undan hverri
hreyfingu svo þú veist að þú átt þér hvergi
undankomu auðið og þig svíður hann allan
til nætur uns þú flyst í fang annarra dýra
í öðrum sjó.
ímyndun 2
Þennan sama dag fór kona nokkur í vesturbænum
með kjölturakkann sinn til rakara til að láta
snyrta á honum eyrun, sneiða af honum bartana,
belgrýja hann og bæta rófulagið fyrir veturinn.
Að því loknu keyptu þau i kvöldmatinn í Hagkaup,
en sitja nú í sófanum heima og elska hvort annað.
Hún horfir á sjónvarpið, en hann út um gluggann.
Blús með kínversku stefi II
Haust. Laufin brenna á stígnum. Húsin
hverfast í myrkur. Regnið fuðrar á glugga:
daglöng ást. Hér andar ekki guð á
svefninn. Eitthvað fjarar. Hrópandinn
er hás. Á bekknum liggur lesin bók.
Ég drekk minn dropa þögull.
Fátt gerist af gömlum vana.
Dauðinn og hjartað stíga dans.
Vetrarvísa
Hverslags líf er þetta? köldum
var mér kastað óravegu
úr myrkum móðurkviði
á þenna kvista reit
með hlutkestið eitt
að leiðarljósi
steinhjartað hrímgast
hvers má ég vænta? hverfist
geimur fallinn undir
fönn og urðuð
eru stjömuhröpin
Sáuð þið hana systur mína?
Suður í garðabæ vaxa daffódílur
svo stórar að almannavamir eru andvaka.
Systir mín sér ekki sólina fyrir þeim.
Stundum grætur hún ein í myrkrinu
og ég skríð til hennar og held
vörtubólgnu andliti hennar við brjóst mér
og segi hjá skógræktinni eiga þeir stóra sög
og hún grætur og segir guð gefi mér daffódílur
þó ekki væri nema í draumi svo allir
geti sofnað og ég vakað ein undir sólinni
sprungin út.
65
VÍKINGUR