Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1987, Qupperneq 34

Haukur Már
Haraldsson
skrifar
Síðbúin
afmælis
kveðja
Frumherjinn.
34 VÍKINGUR
Þrjátíu ár á frívakt
„Lesið er óskabrjef, óundirskrifað, þar sem ftrekuð er sú beiðni að taka upp
sjómannaþátt, „að sjómenn og aðstendur þeirra geti sent kveðju með lagi til
hvors annars". Varaform. leggur til, að þetta verði nú gert og þátturinn tekinn upp
sem fyrst og kallaður„Á frívaktinni“ eða eitthvað því líkt. Þetta er samþykkt og
falið útvarpsstjóra “.
Svo hljóðar liöur númer þrjú í fundargerð 1329. fundar útvarpsráðs, sem haldinn
var 31. júlí 1956. Á þessum fundi var sem sagt endanlega samþykkt að taka upp
sérstakan þátt fyrir „sjómenn á hafi úti“, eins og það var nefnt í dagskrárkynningu.
Þetta óundirritaða óskabréf,
sem getið er i bókuninni, er
vafalaust frá Markúsi B.
Þorgeirssyni netamanni og
félögum hans á togaranum
Júli GK 21, frá Hafnarfirði,
en þeir áttu einmitt hug-
myndina að þessum þætti
og unnu mjög að framgangi
hennar, sérstaklega þó
Markús, að sögn Margrétar
Guðmundsdóttur dagskrár-
stjóra hjá útvarpin. Nafnið á
þættinum er siðan, eins og
bókunin hér að framan
bendir til, komið frá varafor-
manni útvarpsráðs á þess-
um tima, en hann var Sig-
uröur Bjarnason frá Vigur,
þáverandi ritstjóri Morgun-
blaðsins og siðar alþingis-
maður. Það leið ekki langur
tími þar til samþykkt þess-
ari var hrint í framkvæmd.
Þann 4. október 1956 var
fyrsti þátturinn sendur út og
þar með hófst þáttagerð
sem staðið hefur nú í þrjátiu
ár og á án efa eftir að end-
ast lengi enn.
Fyrsti umsjónarmaður
þáttarins Á frivaktinni var
Guörún Erlendsdóttir, nú-
verandi Hæstaréttardómari,
og var hún með þáttinn á
sinni könnu í fjögur ár, þar
til hún fór til Bandarikjanna i
frekara nám i lögfræði. Ég
spurði Guðrúnu hvers
vegna hún hefði orðið fyrir
valinu sem umsjónarmaður.
„Guömundur Jónsson
söngvari og starfsmaður út-
varpsins hringdi i mig og
sagði mér frá þessari hug-
mynd og spurði hvort ég
myndi ekki vera til i að taka
að mér umsjón svona þátt-
ar.
Þetta var sumarið eftir að
ég lauk stúdentsprófi og ég
var auðvitað tilbúin til að
verða mér úti um einhverja
aukaaura til aö drýgja tekj-
urnar.
/Etli ástæðan til að hann
hringdi i mig hafi ekki verið
sú að ég er sjómannsdóttir.
Ég kannaðist við Guðmund
frá þvi ég var krakki, hafði
lesið eitthvað upp í útvarp-
inu og seinna þegar ég var í
dansinum hafði ég dansað i
Þjóleikhúsinu i verkum sem
hann söng i. Þannig að
hann vissi af mér og hefur
þess vegna talið það í lagi
að athuga hvort ég vildi slá
til“.
Þátturinn var þá, eins og nú,
sendur út i beinni útsend-
ingu. Ekki er að orðlengja