Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1994, Blaðsíða 23

VÍKINGUR
sjóhrædd. Sama hvernig veðrið og
veltingurinn hefur verið. Yngsti son-
ur minn var svolítið hræddur í upphafi
þegar ég var að fara en það eltist nú af
honum. Hinsvegar ásökuðu sumir mig
í upphafi fyrir að skilja börnin svona
eftir. En krakkarnir stóðu með mér.
Við stóðum alltaf saman eins og ég
sagði þér.“
Af Esju á Selfoss og síðan
á Gullfoss
Af Esju lá leið Valdísar á Selfoss,
þar sem hún vann sem þerna 1964-65,
en næstu sjö sumur þar á eftir var hún
þjónn á fyrsta farrými á sjálfum
Gullfossi. Rómantískur blær er yfir
minningunni um skemmtiferðaskipið
Gullfoss sem tók 300 farþega á þre-
mur farrýmum.
„Já, þetta var sannarlega skemmti-
legur tími. Á Gullfossi var 69 manna
áhöfn og oft var fjörið mikið. Ég tók
nú ekki mikinn þátt í því sjálf, eins og
margir úr áhöfninni gerðu, enda fór ég
yfirleitt snemnia í koju. Hér áður fyrr
var oft mikil drykkja á millilanda-
skipunum en það sést ekki núna. Það
er alveg liðin tíð.
Farþegarnir voru líka yfirleitt ind-
ælir enda fannst mér alla tíð gaman að
vera í þjónustustarfi. Þjóðverjarnir
báru af, þeir voru svo kurteisir og
snyrtilegir. Mér hefur líka alltaf
fundist einna skemmtilegast að koma
til Þýskalands, þótt ég hafi siglt
talsvert víða.“
Valdís fellst fúslega á að rómantíkin
hafi blómstrað á Gullfossi, og ekki
bara meðal farþeganna.
„Það eru náttúrlega bráðmyndar-
legir strákar á millilandaskipunum og
margar þernur hafa nælt sér í manns-
efni um borð. Þeir eru kallaðir „þernu-
banar“, þessir strákar,“ segir Valdís og
hlær við.
Hann hefði kannski viljað
ráðskast með börnin
Sjálf tók hún hinsvegar þá ákvörðun
að giftast ekki aftur.
„Það hefði verið erfitt að koma með
nýjan mann, svona gagnvart börnun-
um. Og hann hefði kannski eitthvað
viljað ráðskast með þau. Nei, ég
ákvað að vera ekkert að standa í neinu
svoleiðis. Ég vildi ala mín börn upp
sjálf.“
Árið 1974 voru flest börnin farin að
stálpast og þá lét Valdís sér ekki nægja
að sigla á sumrin. Hún réð sig í fullt
starf hjá Eimskip og var munstruð á
Lagarfoss. Síðan hefur hún verið á
Brúarfossi, Skógarfossi, Eyrarfossi og
Laxfossi. Hún hefur komið í flestar
hafnir Evrópu, siglt til Ameríku og
inn á Miðjarðarhaf, til Túnis og Líbíu.
Og Valdís er áreiðanlega eina íslenska
móðirin sem reynt hefur að fjarstýra
uppeldi barna sinna úti fyrir ströndum
Khadaffys:
Engin ástæða til að taka til
nema rétt fyrir jólin!
„Við komum til Lfbíu 1980 og
þurftum að bíða í margar vikur áður
en við fengum að koma í höfn. Það
var alveg hræðilegur hiti og lítið við
að vera. Ég man að ég skrifaði böm-
unum, var eitthvað að skammast út í
þau fyrir að vera ekki nógu dugleg við
að sjá um heimilið meðan ég væri í
burtu. Ég fékk langt bréf til baka, þar
sem eitt þeirra sagði að ég væri bara
aldrei ánægð með þau, sama hvað þau
gerðu. En yngsti sonur minn skrifaði
nú bara stutt og laggott: Mamma, mér
finnst engin ástæða til að taka til nema
rétt fyrir jólin! Það fannst mér ansi
gott hjá honum.“
En hvernig gekk Valdísi að fóta sig í
því rótgróna karlasamfélagi sem dafn-
ar í flestum skipum?
„Flestir af þessum strákum eru
alveg frábærir,“ segir hún og ekki
laust við að hún verði móðurleg í
röddinni. „Þeir eru náttúrlega ægilega
sérvitrir sumir enda verða menn þann-
ig iðulega ef þeir eru lengi til sjós. Og
flestir vilja ekkert annað en fyrsta
flokks þjónustu. Á morgnana geta þeir
til dæmis valið um 23 sortir og níu
tegundir af drykkjum! Og oftast vilja
þeir það sem er ekki á borðinu. Ég
spurði þá nú oft hvort þeir fengju
svona þjónustu heima hjá sér. Annars
hefur andrúmsloftið í skipunum
breyst mikið seinni árin. Nú eru bara
örstutt stopp í hveixi höfn: komið að
morgni og yfirleitt farið út aftur
síðdegis. Og strákarnir eru auðvitað á
Á Gullfossi var 69 manna áhöfn og
oft var fjörið mikið. Eg tók nú ekki
mikinn þátt í því sjálf, eins og margir
úr áhöfninni gerðu, enda fór ég y/i'r-
leitt snemma í koju.
Vatnagörðum 10 • Reykjavík
■B1 685854 / 685855 • Fax: 689974
MÓTORVINDINGAR
og aðrar rafvélaviðgerðir
á vel búnu verkstæði.
RAFLAGNAÞJÓNUSTA
í skipum, verksmiðjum
og hjá einstaklingum.
VANIR MENN
vönduð vinna, áratuga
reynsla.
23