Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1994, Qupperneq 28

VÍKINGUR
Flakið afKristjáni ífjörunni í Skiptivík. (Öldin okkar.)
hætta leitinni. Sætti sú ákvörðun tölu-
verðri gagnrýni og töldu margir
reyndir sjómenn í Sandgerði að leitin
þyrfti að vera miklu víðtækari og
meiri. Sömu skoðunar var útgerðar-
maðurinn, Lúðvík Guðmundsson.
Hann var þess fullviss að Kristján
væri enn ofansjávar og reyndi mikið
til þess að fá báta og skip til að halda
leitinni áfram. Þegar honum fannst
undirtektirnar dræmar hafði hann á
orði að útsynningurinn yrði þá að
skila Kristjáni til lands.
Bátur á ferð
Dagarnir liðu og lífið tók aftur á sig
sinn venjulega og hversdagslega blæ.
Menn reyna að sætta sig við orðinn
hlut, hver svo sem hann er. í ver-
stöðvunum við Reykjanes söfnuðust
bátarnir saman og biðu eftir róðrar-
merkinu sem fyrr. Þeir voru aðeins
einum færri. Kristján var ekki lengur
með í hópnum og menn hörmuðu
félaga sína fimm sem með bátnum
höfðu horfið.
Útvarpið og dagblöðin, að einu
undanskildu, birtu 25. febrúar frétt um
að báturinn væri talinn af. Nöfn
mannanna voru lesin upp og sögð
lítillega deili á hverjum og einum, svo
sem venja var, er slys hentu.
Næstu dagana eftir að báturinn
hvarf var stöðugt suðaustan- og aust-
anhvassviðri í landi, en 28. febrúar
breyttist vindáttin loks og hvessti upp
af suðvestri. Útsynningurinn, sem
Lúðvík Guðmundsson hafði talað um,
var kominn, en ekkert bólaði á
Kristjáni.
1. mars var komið suðvestanrok og
gekk þá á með slydduéljum. Var
sjólag afar slæmt og haugabrim
komið við ströndina.
Snemma þennan morgun hringdi
síminn hjá Lúðvík Guðmundssyni í
Sandgerði. Hafnir voru í símanum og
höfðu menn þær fréttir að færa, að þar
framundan sæist bátur undir seglum
og þótti sýnt, að hann ætti í erfið-
leikum. Var erindið til Lúðvíks að
spyrjast fyrir um hvort unnt væri að fá
bát í Sandgerði til þess að fara út og
aðstoða þessa fleytu. En þess var
enginn kostur. Út af legunni í Sand-
gerði var orðið algjörlega ófært.
Þegar Lúðvík heyrði um bát þennan
varð honum fyrst fyrir að spyrja hvort
þetta gæti verið Kristján. Var það talið
af og frá og sagt að þetta myndi vera
töluvert stærri bátur. En ekki leið á
löngu uns síminn hringdi hjá Lúðvík
að nýju. Aftur voru það Hafnir í
símanum. Jú, báturinn var reyndar
Kristján og stefndi hann beint upp í
brimið við ströndina. Útsynningurinn
hafði skilað honum til lands.
Nauðlending í Skiptivík
Þegar Hafnamenn fengu vitneskju
um að bátar kæmust ekki út frá
Sandgerði til þess að aðstoða bátinn
höfðu þeir samband við Slysavarna-
félag Islands, jafnframt því sem björg-
unarsveitin á staðnum, Eldey, var
kvödd út í skyndi. Þekktu menn
fljótlega að þarna var Kristján á ferð
og áttu bágt með að trúa eigin augum,
þar sem svo langt var liðið frá því að
endanlega var gefin upp von um að
báturinn myndi finnast ofansjávar.
í fyrstu virtist Kristján stefna upp í
Hafnarbergið og hélt björgunarsveitin
áleiðis þangað með tækin sín. En
síðan breytti báturinn um stefnu og
hélt undir fullum seglum inn á
Skiptivík, sem er lítil vík milli
Merkiness og Junkaragerðis í Höfn-
um. Var þar einna árennilegast að
lenda, þótt haugabrim væri reyndar í
víkinni. Fylgdust menn síðan með
ferð Kristjáns inn á víkina og þótti
þeim djarflega siglt og bátnum stýrt af
lagni og kunnáttu, þar sem hann
smaug milli stærstu boðanna án þess
að verða fyrir áföllum. 60-70 faðma
frá landi tók svo Kristján niðri og sló
þá flötum með bakborðshliðina að
landi. Gerðist það þá í senn, að
Vilhjálmur Magnússon, formaður
björgunarsveitarinnar, skaut línu út í
bátinn og hæfði hann og að skip-
verjarnir á Kristjáni steyptu sér í
sjóinn. Skipti björgunarsveitin sér þá
út á ystu kletta, viðbúin að grípa
mennina þegar þá bæri að landi. Var
teflt á tæðasta vað, er björgunar-
mennirnir óðu út í brimið, og margir
sýndu þá karlmennsku og áræði, sem
þeir hafa lítt haldið á loft síðan. Þeir
uppskáru sín sigurlaun; að ná skip-
verjunum af Kristjáni öllum heilum á
land, og það var þeim nóg.
Fyrsti maðurinn sem bjargaðist á
land var Haraldur. Náði hann taki á
línunni sem skotið var út í bátinn og
batt hana um sig. Drógu björgunar-
mennirnir hann síðan í land.
Kjartan vélamaður hafði stokkið út
sjómegin, þar sem hann hafði heyrt að
ef menn stykkju landmegin út úr
strönduðum bát ættu þeir á hættu að
bátnum hvolfdi yfir þá. Slóst Kjartan
nokkrum sinnum utan í bátinn_____
farmhald á bls. 66
28