Náttúrufræðingurinn - 1933, Qupperneq 3

NÁTTÚRUFKÆÐINGURINN 1933 97
Hvalsbahur.
Útverðír íslands.
(Framhald frá 3. árg., bls. 65).
Eftil’ Bjarna Sæmundsson.
3. Hvalsbakur.
Að morgni hins 19. maí' 1926 hafði ,,Skallagrímur“ verið að
veiðum í Hvalsbakshalla, út af Berufirði, í dumbungsveðri, en
tók sig upp til þess að fara norður fyrir land. Eg var þá á skipinu.
Er vér höfðum siglt um hríð, með stefnu laust af Glettinganesi,
veit eg ekki fyrri til, en að út úr dumbungnum á bakborða, kem-
ur allt í einu, úti við hafsbrún, eitthvað óvænt, sem fékk mig til
að segja við sjálfan mig: „er lyngbakurinn ennþá á sveimi; eg
hélt að hann væri alveg úr sögunni". Nei, þetta var enginn hval-
ur, það var útvörður austurstrandarinnar, Hvalsbakur eða Hval-
bak, eins og sjómenn nefna hann tíðast. Að eg átti ekki von á að
sjá Hvalsbak á þessari leið, kom af því, að vér höfðum verið vest-
ar en ætlað var, þegar vjer tókum oss upp og því mikið nær sker-
inu, þegar farið var fram hjá því, en til stóð, því að það hefði
ekki sést vegna fjarlægðar, hefðum vér farið þá leið, sem vér
hugðum oss fara, svo að þessi skekkja varð mér til happs, eg sá
Hvalsbak úr 2—3 sjóm. fjarlægð. En þetta var ekki í fyrsta sinn
að eg sæi hann; eg hafði líka séð hann sumarið 1898 frá Stræti,
milli Berufjarðar og Breiðdals, þar sem vegurinn liggur hæst
þar á milli byggða.
Þessi útvörður austurstrandarinnar hreykir sér ekki hátt,
7