Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 12

Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 12
4 NÁTTÚRUFR. Margan mundi nú fýsa að vita, hvenær von sé á næsta Kötlugosi. Því er eigi unnt að svara með neinni vissu. Þess má þó geta, að flest eldfjöll, einkum goskeilur, hafa sinn „með- göngutíma“, líkt og hverirnir, og er hann venjulega nokkurn- veginn jafnlangur, þó að vitanlega geti út af brugðið. í þessu efni virðist Katla eigi vera nein undantekning. Síðan um siða- bót má telja öruggt, að til séu skýrslur um öll gos hennar, svo að ekkert sé undan dregið, og hafa þau orðið á þessum árum: 1580, 1625, 1660, 1721, 1755, 1823, 1860 og 1918. Skemmstur tími milli gosa hefir þannig orðið 34 ár og lengstur 68, en með- allag er um 48 ár. Eftir þessu ætti næsta gos að verða á árunum 1952—1986, en að mestum líkindum milli 1960 og ’70. En ef betur er aðgætt, virðast gosin hafa tvennskonar tíðni (rytmus). Síðan 1625 hafa í annaðhvort sinn liðið 34—37 ár (meðallag 35 ár milli gosanna), en í hin skiptin 58—68 ár (meðallag 61 ár). Samkvæmt því ætti næsta gos að verða um 35 árum eftir það síðasta, eða um 1953. Varlega skyldu menn þó treysta þess- um útreikningi, enda keniur naumast til þess. En hitt má telja líklegt, að áður en langir tímar líða, geti menn sagt fyrir ýms eldgos með sæmilegri nákvæmni, líkt og veður nú. Loks skal þess getið, að síðasta Kötlugos var hið 14. í röð- inni, eftir því, sem Þorvaldur Thoroddsen telur. Talan er þó engan veginn örugg, því að sagnir eru svo óljósar um sum hin eldri gos, að ekki er unnt að ákvarða þeim stað með fullri vissu. Hitt má og vera, að ekki hafi komið öll kurl til grafar, og séu gosin orðin fleiri en 14 frá því á landnámsöld. PóXmi Hannesson. Spói í vetrarvist á Islandi. Svo hefir sagt mér skilríkur maður, Jón Ingimar Jónas- son frá Bólu í Skagafirði, nú til heimilis á Akureyri, að á bú- skaparárum hans, kom það eitt sinn fyrir, að ungur spói, sem líklegast hefir orðið fráskila farand-spóum, lifði af heilan vetur þar í Skagafirðinum. Hélt hann sig alltaf að sömu bæj- unum og kom oft heim á þá, til að tína úr moði o. þ. h. En um það leyti, sem farfuglar fóru að koma um vorið, hætti hann heimsóknum sínum. Um sumarið verpti spói nálægt túnjaðr- inum i Bólu, og getur Jón þess til, að það muni ef til vill hafa verið veturvistar-spóinn, því að svo var hann gæfur. Sigurður Kristinn Harpann.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.