Náttúrufræðingurinn - 1953, Blaðsíða 37

BÖKARFREGN
97
á, að land okkar er ein af þessum úthafseyjum. Vafasmt þykir mér
sumt af því, sem bókarhöfundur skrifar um loftslagsbreytingar og or-
sakir þeirra. Virðist hún helzt hallast að þeim mjög svo umdeildu
kenningum, sem prófessor Otto Pettersson í Gautaborg setti fram á
sínum tima. Get ég, að mestu muni hér um valda aðdáun hennar
á syni Otto Petterssons, haffræðingnum Hans Pettersson, þeim er
stjórnaði A/baLross \e\ðangrinum.
1 þeirri byrjendakennslubók i ensku, sem ég las á æskuárum, stóð
þessi setning: Iceland is called an island because the sea surrounds it
— ísland er nefnt eyja, af því að það er ægi girt. Engin þjóð er
ægi háðari en við íslendingar, en þekking okkar á hafinu er áreiðan-
lega ekki í réttu hlutfalli við þýðingu þess fyrir okkar þjóðarbúskap
og afkomu alla. Bók Rachel L. Carson getur bætt hér verulega úr.
Þýðinguna hefur Hjörtur Halldórsson, menntaskólakennari, gert.
Ég hef borið hana nokkuð nákvæmlega saman við frumritið, og virð-
ist mér hún heildarlega séð mjög góð. Hermann Einarsson, fiskifræð-
ingur, skrifar formála að bókinni, og get ég tekið undir lokaorð hans,
að þeir, er bókina lesa, muni tileinka sér nýjan skilning á þeim nátt-
lirulögmálum, sem valda sköpum i lífi og tilveru íslenzku þjóðar-
innar.
Sitt af hverju
Hjartaskel á Rauðasandi.
I fyrsta hefti Náttúrufræðingsins þ. á. skrifar Ingimar Öskarsson um skel, sem
hann kallar „Hjartaskel".
Hér á Rauðasandi er ós í gegnum Rifið og talsvert stórar leirur fyrir ofan, sem
fyllast af sjó á hverri flæði, en þorna um fjöru nema álar, sem vatn og sjór er í.
1 og með bökkunum á þessum álum er nokkuð af þessari skel, helzt í bökkunum.
Fyrir 2 árum sá ég þessar skeljar á bæ, sem er við vaðalinn. Voru þær kúptari
og minni en venjulegar báruskeljar, sem við köllum. Stúlka, sem alizt hefur upp við
vaðalinn, segist ekki hafa tekið eftir þessum skeljum fyrr en fyrir fjórum árum,
og sé þeim mikið að fjölga. Hún segir, að fiskurinn í skelinni sé laus í sér og eins
og hlaupkenndur.
Lambavatni, 20. maí 1953.
Ölafur Sveinsson.
7