Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1955, Síða 55

Náttúrufræðingurinn - 1955, Síða 55
SITT AF I-IVERJU 47 karbónat en sjórinn, en það stendur í sambandi við það, að við önd- um með lungum. Hins vegar er magníum miklu meira í sjónum, og hafa sumir haldið því fram, að frumsjórinn hafi verið snauðari af magníum en nútímasjórinn. Annars er efnainnihaldið mjög aþekkt, ef sjórinn væri þynntur með þremur rúmtalseiningum af hreinu vatni. Enda má dæla talsverðu af slíkri upplausn inn í æðar manns- ins án nokkurs skaða. Blóðplasma sjávardýra er talsvert líkara sjónum, en þó er það skyld- ara mannsblóði en sjó. Hermann Einarsson. Hiti pólhafanna á fyrri jarðöldum Flest er nú farið að mæla, mætti segja, þegar vísindamenn mæla botnhitann í Kyrrahafi eins og hann var fyrir 30 milljón árum, en þó hljómar hitt ótrúlegar, að með sömu mælingunni sé ákveðinn yfir- borðshiti pólhafanna í þessari gráu forneskju, og þó virðist erfitt að véfengja, að hér sé rétt að farið. Að samband sé milli botnhita í Kyrrahafi og öðrum meginhöfum annars vegar og yfirborðshita pólhafanna hins vegar hefur haffræði vorra tíma leitt veigamikil rök að. Hita í liinum heitari meginhöfum er þannig háttað, að þótt yfirborðshitinn fari mjög eftir breiddarstigi eða áhrifum sólar, þá kólnar brátt á nokkru dýpi og megin sjávar- magnið er alls staðar kalt, eða niðri undir frostmarki vatns. Yið fyrstu athugun kemur þetta nokkuð á óvart. Jörðin er heit hið innra og hiti leiðist stöðugt út. Sjórinn tekur þannig við verulegum hita að neðan og eðlilegt jafnvægisástand sjávarhitans væri það, að örlítið heitara væri við botn en yfirborð, og lóðrétt hringrás héldi við slíkri hitadreifingu. En þannig er þetta ekki, og haffræðin hefur með mjög viðtækum rannsóknum gefið skýringuna. Til pólanna er kaldur sjór og þar sem hann er nægilega saltur, er hann þyngri í sér en heiti sjórinn um miðja jörð. Pólsjórinn rennur þess vegna i sífellu niður á botn heimshafanna og viðheldur þar lágu hitastigi. Djúpsær og sér í lagi botnsær heimshafanna er kominn frá og endurnýjast stöðugt frá pólsvæðunum og hann hefur mjög svipaðan hita og þar er ríkjandi í sjónum, þ. e. um frostmark vatns. Segjum nú, að á fyrri jarðöldum hefði yfirborðshiti köldustu hafa verið mun
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.