Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 27

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 27
HAGNÝTING SKELDÝRA 73 Ingimar Óskarsson: Hagnýting skeldýra Lindýrin eru önnur fjölskrúðugasta fylking dýraríkisins og jafn- framt ein hin elzta, jarðsögulega séð. Hafa menjar þessarra dýra fundizt í lögum frá Kambríum-tímabilinu, en það tímabil er talið hefjast fyrir 500 milljónum ára. Meginþorri lindýranna hefur urn sig hús úr kalki, en efni í það fær dýrið úr fæðu þeirri, er það neytir. Sérkenni á ytra útliti þessarra kalkhylkja gefa til kynna, um hvaða tegund er að ræða. Tegundaeinkennin haldast því óbreytt, þó að sjálft dýrið deyi, og er unnt að þekkja tegundirnar, þó að þær séu búnar að hvíla í jarðlögunum um milljónir ára. T. d. hefur kúf- skelin fundizt á meginlandi Evrópu í lögum frá Krítar-tímabilinu, en því tímabili lauk fyrir 70 miljónum ára. Og hér finnast langt inn í landi svo ferskar 7 þúsund ára kræklingsskeljar, að ætla mætti, að þær væru nýreknar á fjöru. OIl þau lindýr, sem hafa um sig kalkhús, eru í daglegu tali nefnd skeldýr, og í því, sem hér fer á eftir, verður sú merking orðsins við- höfð. Lögun hússins er aðallega tvenns konar, og í samræmi við það er ýmist talað um skeljar (samlokur) eða kuðunga (snigla). Skeldýrin eru bæði láðs og lagardýr, og er fjölbreytni þeirra meiri en orðin ein geta gefið til kynna. Þessi fjölbreytni á að miklu leyti rót sína að rekja til hinna gerólíku lífsskilyrða, er skeldýrin eiga við að búa. Þau hafa lagt undir sig svo að segja gervallan hnött- inn. Þau byggja skógana og fjöllin, ár og vötn, hyldýpi hafsins og grunnsævið umhverfis löndin. Þau búa í svellköldum sæ íshafanna og í sívörmum sjó úti fyrir ströndum hitabeltislandanna. En það er ekki eingöngu hin margvíslega lögun skeldýranna, sem vekur undr- un og aðdáun þeirra, er skyggnzt lrafa fyrir alvöru inn í ríki lindýr- anna, heldur miklu fremur hin óteljandi mynstur og hinir dásam- legu litir, sem skeldýrahúsin hafa til að bera. Ekki fer mikið fyrir stærð þessarra dýra. lengd þeirra flestra er þetta frá 1 mm upp í 15 cm. Til eru þó tegundir, sem eru regluleg tröll á skeldýravísu,.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.