Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 25

BÁRUGARÐARNIR VIÐ MÝVATN 71
3. mynd. Belgjarbára, austur endinn, séð suður yfir Syðri-Flóa. Bárugarðurinn,
sem er næst vatninu, er hæstur.
Ljósm.: Björn Björnsson.
gengur hátt á land, getur aftur á móti sameinað tvo eða fleiri
bárugarða, sem áður voru myndaðir, og gert úr þeim einn garð,
hærri og breiðari en þeir fyrri voru.
Eftir því sem víkin fyllist meir af sandi, hækka og stækka báru-
garðarnir. Innst í víkinni eru garðarnir lægstir, því að þar var
ísinn aflminni, nesin báðum megin við víkina drógu úr afli hans.
Þegar utar dró í víkina varð ísinn aflmeiri, enda var þá farið að
eyðast af gígunum, sem mynduðu víkina, svo að þeir veittu ísnum
minna viðnám.
Við Ytri-Flóa í Mývatni eru nálega engar bárugarðamyndanir,
enda er hann miklu minni en Syðri-FIói, og auk þess vanta flest
önnur skilyrði til þess, að þar geti myndast bárugarðar. Aftur á
móti eru þessar myndanir allvíða við Syðri-Flóa. Milli Skefilshóla
og Vagnbrekku er eitt bárugarðasvæðið, sem er sérstætt að því
leyti, að það er miklu hærra yfir vatnsborð Mývatns en nokkurt
annað bárugarðasvæði. Þetta heitir Skefilshólabára. Austan við Vagn-
brekku er lítil bára, sem er áföst við Skefilshólabáru, en miklu
lægra yfir vatnsborðið, og á milli Skefilshóla og útrennslis Laxár
er Rifsbára, ein af allra lægstu bárum við vatnið. Einkennilegt er,