Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 30

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 30
76 NÁTTÚRUFRFÆÐINGURINN Fólínsýra..... 0,25 mg Pyridoxín .... 33,0 microgr. C-bætiefni .... 3,0 mg A-bætiefni ....... 375 alþj. ein. Bíótín 9,0 D-bætiefni....... 5 — — Hitaeiningar 60 Engin ostrutegund lifir við strendur íslands, því miður. Og ræktun á ostrum hér við náttúrleg skilyrði tel ég útilokaða. Ég gat þess hér að framan, að fundizt hefðu í sorphaugum stein- aldarmanna, auk ostruskeljanna, kræklingsskeljar og hjartaskeljar. Þykir það benda eindregið til þess, að fiskur þessarra skeltegunda hafi verið notaður til fæðu á líkan liátt og ostrurnar, enda báðar algengar í Danmörku, og einmitt þær tegundir, sem mest eru hag- nýttar til matar í Evrópu að ostrunni undanskilinni. Krækling (krákuskel, Mytilus edulis) þekkja flestir, þessa þunnu og aflöngu, blásvörtu skel, sem er odddregin að framan og spinnur sig fasta, oft í stórum klösum, á bryggjur og gamla skipsskrokka. Tegundin er mjög útbreidd á .grunnsævi á norðurhveli jarðar, allt norður á 71. breiddarstig (við Grænland). Við strendur íslands er krækl- ingurinn mjög algengur, nema undan suðurströndinni, því að lífs- skilyrði fyrir hann þar eru miður góð. í mörgum löndum Evrópu svo og í Norður-Ameríku er kræklingurinn ræktaður, bæði til beitu og fæðu, og er talinn einna ljúffengastur allra matskelja, auk þess sem hann er næringarríkur; hann er sérstaklega auðugur af eggjahvítuefnum. Þau Evrópulönd, sem neyta mest af kræklingi, eru: Bretland, Holland og Frakkland. í Frakklandi er geysimikil kræklingsrækt og hefur verið það öldum saman, jafnvel allt frá því á 13. öld. Skeljarnar eru taldar söluhæfar 5—8 ára gamlar. Á síðari árum hafa Danir gert töluvert að því að þurrka og mala kræklinginn og nota mjölið í hænsnafóður, og hefur það reynzt ágætlega, meðal annars hefur skurnið á eggjunum orðið sterkara. Fóðurblanda þessi hefur t. d. inni að halda 71,41% kalciumsölt og 13,21%kolhydröt. Hér á landi var kræklingur mikið notaður til beitu fyrr á tím- um og er jafnvel enn gert á stöku stað, en fiskurinn hefur lítið verið etinn, og hafi það verið gert, þá var það meira af rælni eða fordild heldur en í fullri alvöru. Fyrir nokkrum árum var þó gerð tilraun með að hafa krækling á boðstólum sem verzlunarvöru; var skelfiskurinn þá dósaður. Eftir því sem mér hefur verið tjáð, þá
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.