Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 3

Náttúrufræðingurinn - 1957, Blaðsíða 3
Náttúrufr. — 27. árgangur — 2. hefti — 49.-96. siða — Reykjavik, júlí 1957 Ingólfur Daviðsson: Suðræn skógartré „Trén eru eins og kvenfólkið, síbreytileg, órökræn og indæl“, sagði rithöfundurinn Villy Risör nýlega. Og hver þekkir alla leynd- ardóma skógarins? Frá örófi alda hafa höfðingjar og spekimenn haldið ráðstefnu og dóma undir stærstu trjánum, hver í sínu um- dæmi. Það búa andar í trjánum, samkvæmt þjóðartrúnni, og inni í skóginum gátu ýmsar vættir og skógardísir verið á sveimi. Menn blótuðu skógarlundi í fornöld, einnig hér á landi. Skógurinn er gjöfull. íslenzk hús voru öldum saman reft birki. Fénaður gekk nær sjálfála í skógunum. Viður var brenndur til kolagerðar. í miklum skógarlöndum var skógurinn mönnum ná- lega allt. Hann gaf efni í vögguna, húsið, plóginn, skipið, kistuna, vopnin o. s. frv. Jafnvel kolin eru leifar fornra skóga. Viðurinn heldur velli þrátt fyrir tilkomu ýmissa gerfiefna og fer viðarnotkun jafnvel vaxandi. Það er allt annað að handleika trjávið en öll önn- ur efni. Hann er lífrænn og geymir í sér ilm og ýmis fleiri einkenni hins lifandi skógartrés. Smiðurinn finnur „líf“ í viðnum, og jafnvel í unnum við má sjá æðastrengina, árhringana, kvistina og ýmis lit- brigði eða „myndir“ í viðnum. Löngum hefur mikill hluti jarðarinnar verið vaxinn skógi. Á kolatímabilinu, fyrir tugmilljónum ára, var skógurinn allur ann- ar en nú. Þá voru burknar, elftingar, jafnar, grös o. fl. stóreflis skóg- artré. Okkur þykir þetta næsta undarlegt. Flestir þekkja litla tófu- grasið, sem hvarvetna vex í sprungum og klettagjótum. Eða lítum á elftingarnar á þúfnakollum og árbökkum og snarrótarpuntinn á túnum og grundum. Hugsum okkur þessar algengu jurtir orðnar að risavöxnum trjám, elftingarskóga á mýrlendi, kletta og urðir huldar laufi burknatrjáa. Úti á grundum gengjum við milli sívalra
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.