Samvinnan - 01.05.1950, Blaðsíða 22

Frá leiksýningum Þjoðleikhússins. Efst t. v.: íslandsklukkan eftir Halldór Kiljan Laxness. Baðstofan á Rein: Arnas Arnæus (Þorst. O.
Stephensen) leitar að blöðum úr Skáldu í rúmfleti móður Jóns Hreggviðssonar. Jón liggur á fleti í baðstofu (Brynjólfur Jóhann-
esson). í dýflissunni. Jón Hreggviðsson situr á höggstokknum, sýning framan við fortjaldið. — Nýjársnóttin eftir Indriða Einarsson.
Álfakóngur í hásæti sínu (Indriði Waage). Dísir og á’lfar. — Neðst t. h.: Fjalla-Eyvindur eftir Jóhann Sigurjónsson. Halla (Inga
Þórðardóttir) og Guðfinna (Emilía Jónasdóttir).
Þjóðleikhús íslendinga
(Fiamhald af bls. 20.
förina og þannig gætu kaupfélögin stuðlað að
því, að sem flestir félagsmenn þeirra gætu not-
ið góðrar leiklistar í hinu fagra umhverfi Þjóð-
leikhússins á næstu árum. Hér er gott og þarft
menningarverkefni að leysa fyrir samvinnu-
féfögin.
HÉR verður ekki gerð tilraun til þess að lýsa
Þjóðleikhúsinu eða vígslu þess. Það hefur
þegar verið gert í öllum blöðum landsins og í
útvarpinu. Það verður látið nægja hér, auk
þess sem myndirnar sýna, að segja, að bygg-
ing Þjóðleikhússins, þá er henni var loksins
lokið eftir langa og erfiða baráttu, hefur tekizt
mjög vel og er forvígismönnum hugmyndar-
innar og byggingarinnar til hins mesta sóma.
í þeim hópi ber fyrst og fremst að nefna
húsameistarann, prófessor Guðjón Samúels-
son, sem með þessu musteri hefur reist sér
minnisvarða, sem mun standa um aldir. Þessi
ágæti listamaður lá helsjúkur er Þjóðleikhúsið
var vígt og lézt fáum dögum síðar. Af öðrum
forvígismönnum byggingamálsins, sem minn-
ist ber á þessum tímamótum í sögu íslenzkrar
leiklistar, eru þeir Indriði Einarsson skáld og
Jónas Jónsson, fyrrv. ráðheina. Mörg fleiri
nöfn mætti að sjálfsögðu nefna, þótt það verði
ekki gert hér. En mest er um það vert nú, að
Þjóðleikhúsið hefur verið afhent þjóðinni og
er tekið til starfa. Vonandi reynist það sá skóli
og menningarmiðstöð, sem til er ætlast.