Samvinnan - 01.12.1950, Qupperneq 28
' —
&■:
\ ."$${ 5 , v ;..-v. •• ■
• gf. ■.■;■ r*
vl'kV* :’vý^
': •■■ s
ÍSBS3&&3S
OETJUM SVO, að til væri einhver fagur-
^ keri og bókmenntavinur, sem aldrei
hefði heyrt getið um Ernest Hemingway,
segir ameríski rithöfundurinn Granville
Hicks, í nýlegri grein um skáldið. En hann
bætir við: Vitaskuld er slíkur maður ekki
til í reyndinni, en við getum búið hann til
í huga okkar. Hann hefur eytt þrjátíu ár-
unum síðustu einn síns liðs á suðurhafs-
eyju, eða hann steig á stokk og strengdi
þess heit á unga aldri að lesa ekkert orð af
því, sem prentað væri á þessari öld, fyrr
en hún væri hálfnuð. Og á þessu ári hefst
hann svo handa um að kynna sér bók-
menntir samtímans, og hann byrjar á því
að lesa bókmenntagagnrýnina í september
1950. Innan fárra daga hefur hann lesið
fjölda af ritdómum um bók, sem heitir
„Across the River and Into the Trees“, eft-
ir mann, sem heitir Ernest Hemingway.
Suðurhafseyjumaðurinn okkár sér strax,
að Hemingway þessi hlýtur að vera fræg-
ur rithöfundur. Hann ræður það af því að
umgetningarnar um bók hans skipa heið-
urssess í bókmenntatímaritum og blöðum
báðum megih Atlantshafsins. En samt er
svo að sjá, sem gagnrýnendurnir séu ekk-
ert hrifnir af þessari síðustu bók, er þeir
hafa í milli handanna. Einn eða tveir lofa
hana, þrír eða fjórir sjá ýmislegt gott við
bókina en þó fleira athugavert, en lang-
flestir fordæma bókina, og kunningi okkar
hyggur óhætt að trúa meirihlutanum- og
hánn segir við sjálfan sig: „Jæja þá,. þessi
Hemingway er mikiH ri’thöfundur, en hann
hefur að þessu sinni skrifað ómerkilega
,bók. Það var leiðinlegt.“ Hins vegar verð-
úr þess ekki vart, áð þjeir ritdómarál'/sem
verst hafa talað um bókina, séu neitt sorg-
bitnir, þvert á móti. Sumir virðast
skemmta sér konunglega yfi'r því og télja
þáð happ, að hásætið sé hrunið, að sá, sem
talinn var gnæfa yfir hina, er nú kominn
níður á jafnsléttu og reyndist þá ekki
nfema meðalmaður. Eg tek það ekki nærri
mér, sagði Hemingway í viðtali við amert
■iskt blað, er þaSspurði hann hvort.honúm;
fflli ekki ilja þessi söngur gaghrýnehd-., .!
ánna. Og harin bætti við: Eg les-hvpfhep '
er ekki það, sem 'þeir skrifa.. Enginn. veít,
hvort hann hefur efnt þfeft'á. Heit. ;Éxi íhitt
muna menn, að þetta er ekki' fyþsta' um-
ferðin í hnefaleiknum Hérriirigway gegn
bókagagnrýripndunúm, heldur .ellefta eða
tólfta lotan. Gagnrýnendurnir hafa aldrei
verið mjúkhentir við Hemingway og hann
fiefur aldrei virzt taka minnsta tillit til
. ábendinga þeirra. Samt er hann í dag
mest umtalaði rithöfundurinn í mörgum
Keimsálfum, en hvort hann er jafnframt
mesti rithöfundurinn, eða nokkurs staðar
nálægt þeirii tindi, er atriði, sem engir
tveir menn eru sammála um.
HljESSI UMDEILDA bók Hemingways er
■“■ lítil skáldságái' hin fyrsta er hann hef-
ur gefið út síðan 1940. Onnur ritverk hans
eru: „Three Stories arid Ten Poems“, 1923,
„In Our Time“, 1924, „The Torrents of
Spring11, 1926, „The Sun Also Rises“, 1926,
Svipir samtíðarmánna:
HEMINGWAY
skrifar um stríð og dauða
28