Samvinnan - 01.12.1957, Blaðsíða 42

kaupfélagsins. Síðan var haldið til fé-
lagsheimilisins á sjálfan fundinn, og að
honum loknum var konunum boðið til
kvöldverðar í hótelinu. Var þar fram
borið hangikjöt og sætsúpa, en á eftir
indælis Braga-kaffisopi. Enginn þarf að
kvíða leiðindum, sem situr með Þorsteini
kaupfélagsstjóra að veizluborði, og sízt
af öllu ef konur skipa þar svo til hvert
sæti. Ríkti hin mesta kátína bæði á
fundunum og við matarborðin, var vm-
ist sungið af kappi, ræður haldnar eða
skipzt á gamanyrðum. Kvöddu konurn-
ar hinar ánægðustu og höfðu það eitt út
á að setja, að fundirnir væru alltof stutt-
ir. Er mér ekki grunlaust, að svo hafi
fleirum fundizt þessa dagana.
Afram, áfram, það er engin hvíld. Við
höfum kvatt Reyðarfjörð, fundur hefur
verið haldinn á Stöðvarfirði hjá Sigurði
Guðjónssyni, kaupfélagsstj., og á Fá-
skrúðsfirði var fundur í gær. Dagur er að
kvöldi kominn og við þiggjum kvöld-
kaffi hjá Guðjóni Friðgeirssyni, kaupfé-
lagsstjóra, og njótum minninganna frá
deginum. Við fórum sem sé í boði Guð-
jóns út í Skrúð og gengum á vit „bónd-
ans“ þar. Það var dýrlegur dagur; sum-
ar, sólskin og sjór. Lendingin við eyna,
hellirinn frægi og gangan upp var ævin-
týri lík, en þó var mest gaman að „renna“
á leiðinni í land og draga nokkra „gula“.
Það hleypti blóðinu fram í kinnarnar, og
var mikil sjón að sjá ferðalangana, jafnt
konur sem karla, standa i aðgerð og fisk-
drætti eins og þeir ættu lífið að leysa.
Þegar við kveðjum Guðjón og konu hans
er komið undir miðnætti. Það er samt
margt fólk á ferli í bænum og þykkum
reykjarmekki slær niður úr reykháfi síld-
arbræðslu kaupfélagsins, þar sem unnið
er að bræðslu þeirrar síldar, sem veiddist
fyrir skömmu í aflahrotunni. Það er líka
kaupfélagið, sem rekur hótelið hér, eins
Á húsmœdraiundunum voru sýnd búsdhöld og
hér sjást nokkrar konur virða þau íyrir sér.
Konurnar gerðu góðan róm að jundunum og tóku vel eftir því, sem fram fór.
og á Ilornafirði og Reyðarfirði og víðar,
og þar er dvalið urn nóttina. Næsti
áfangastaður er Eskifjörður, þar skal enn
einn fundurinn haldinn. Hvað ertu að
segja, hef ég gleymt að segja frá sjálfum
fundunum? Það er líklega alveg rétt hjá
þér. Nú, það er þá líklega bezt að bjóða
þér á þann næsta. Þú veizt, að þetta er
húsmæðrafundur, og sért þú af hinu
veikara kyni, þá þarf víst engar fortölur
við þig, en sért þú af hinu svokallaða
sterkara kyni, þá þekki ég ekki karlmenn
rétt, ef þú ert þess ekki mjög fýsandi að
vera um stundarsakir með konunum.
Hér við aðalgötu bæjarins standa tvö
reisuleg hús andspænis hvort öðru. Ann-
að þeirra er félagsheimili bæjarbúa, og
þarna koma konurnar úr öllum áttum og
ganga rakleitt inn í félagsheimilið. Hitt
húsið er kaupfélagið, en það stendur ein-
mitt fyrir fundinum í félagsheimilinu,
hinum megin götunnar.
Við skulum ganga inn í anddyri félags-
heimilisins og sjá hvers við verðum var-
ir. Konurnar taka af sér yfirhafnir hjá
fatahenginu og ganga síðan í fundarsal-
inn, en um leið er þeim fenginn dálítill
bæklingur með síldarréttauppskriftum.
Komdu, við skulum fylgja straumnum
eftir, já, þarna eru tveir auðir stólar aft-
ast í salnum, eigum við ekki að tylla okk-
ur þar? Jæja, við hefðum ekki seinni mátt
vera, kaupfélagsstjórinn, Guðni Guðna-
son, er einmitt að ávarpa konurnar, lát-
um oss heyra niðurlag ávarpsins:
„Hér eru mörg verkefni enn óleyst, og
þegar ég minnist á framtíðarverkefnin,
þá er á mörgu að taka. Eg vil þó sérstak-
lega drepa lítillega á atvinnuvegina. At-
vinna hér er stopul og oft á tíðum ónóg.
Til þess að bæta úr þessu alvarlega
ástandi verður að koma á fjölbreyttari
atvinnugreinum en nú eru. Ekkert er lík-
legra til úrbóta í þessu efni en einmitt
það að efla og auka samstarf í anda sam-
vinnuhugsjónarinnar. Foreldrum er það
eðlilega mikið áhyggjuefni, að ekki skuli
vera næg atvinna á staðnum fyrir ungl-
ingana, sem komnir eru á þann aldur, að
þeir þurfa að fara að vinna fyrir sér. Ekki
er enn um annað að ræða en að senda þá
í aðra landshluta til atvinnuleitar eða
hafa þá áfram á sínu framfæri.
Allir hljóta að sjá og skilja, hversu úr-
bóta er vant í þessu efni. Að senda að
heiman óþroskaða unglinga til vanda-
lausra í atvinnuleit er skiljanlegt
áhyggjuefni foreldra, en við skulum ekki
vera svartsýn, heldur hefjast lianda til
úrbóta. Það getum við gert ef samhugur
og samstarf fylgir máli.
Starfsemi samvinnusamtakanna er orð-
ið all fjölbreytt og margþætt, og ekki er
unnt að gera henni hér þau skil, sem vert
væri, slíkt tæki of langan tíma. En ég
get þó ekki látið hjá líða að minnast á
einn þátt samtakanna, en það er fræðslu-
deildin. Starf deildarinnar er orðið æði
fjölbreytt. Samvinnuskólinn og Bréfa-
skólinn eru sem kunnugt er á vegum
deildarinnar, gefin eru út mánaðarleg
tímarit, auk margs annars, svo sem
fræðsluerinda og kvikmynda, og síðast
en ekki sízt fræðsla sú, er við fáum að
njóta hér í kvöld.
Því hefur verið haldið fram af sum-
um, að starf þessarar deildar sé harla fá-
nýtt og það sem hún framleiddi verði
ekki í askana látið, en sem betur fer eru
fleiri, sem eru á öðru máli, enda ber nú
svo kynlega við, að a.m.k. sumt verður
í askana látið sem hér er framleitt í
kvöld af hálfu deildarinnar.
Ég vil svo að lokum færa þessum
ágætu fulltrúum fræðsludeildarinnar okk-
ar beztu þakkir fyrir komuna og óska
þeim góðrar heimferðar og allra heilla.
Ykkur, húsmæður góðar, færi ég mínar
42 SAMVINNAN