Samvinnan - 01.04.1984, Blaðsíða 29

Ekki er mér um Illagil og ógresið þar.
Hætt var ég komin - hætt var ég komin.
- Hrímgrá þokan var.
I hólnum fyrir handan huldukona bjó.
Fræði fögur kunni, -fræði fögur kunni.
~ Forvitni mig dró.
Lagði ég í gilið þó liðið væri á kvöld.
Komst o’ní kjarrið, -komst o’ní kjarrið.
Koldimm luktust tjöld.
Fann ég kalda fingur fálma mér um háls.
Kápunni týndi - kápunni týndi.
Komst þó burtu frjáls.
Ekki er mér um Illagil þó allt virðist
hljótt.
Setið er um mig - setið er um mig
þá syrta fer af nótt.
dvalist hafði í Seattle. Á þessum
ferðum var henni sýndur margvíslegur
sómi, enda litið á hana sem sérlegan
menningarfulltrúa íslendinga í
Vesturheimi.
Víst er um það að hugur Jakobínu
var löngum á íslandL Eitt þekktasta
kvæði hennar heitir íslensk örnefni.
Það er ort áður en hún vitjaði íslands í
fyrsta sinn frá því að hún fór þaðan í
bernsku. Hér leikur skáldkonan sér að
hljómi og myndum sem íslensk
örnefni búa yfir, heiti staða á landinu
sem hún aldrei hafði augum litið:
Líti ég á landabréfið
ljóð er mér í hug.
Hreimfögur hrynjandi
hefur mig á flug.
- Gullfoss og Dettifoss og Dynjandi.
Legg ég við mitt óðnæmt eyra,
elfar heyri nið.
Fleygist á flúðum
fljót um klettasnið
- Markarfljót og Skeiðará og Skjálf-
arttíi.
Við getum haft það til marks um
hina römmu taug að hugsa okkur
þessa konu á vesturströnd Bandaríkj-
anna sitja yfir landakorti af íslandi og
láta fegurð málsins í nöfnunum lyfta
anda sínum á flug. Landið og tungan
tengir börn sín öll, kallar þau til sín
yfir úthöf og meginlönd. Ævi og starf
þessarar íslensku skáldkonu í Vestur-
heimi er til marks um það +
•Fegurðardýrkun og íslensk örnefni.
^kobína Johnson er fyrst og fremst
ýrískt skáld og fegurðarunnandi. Hin
Fimantíska sýn hennar og lífsskoðun
, eniUr glöggt fram í kvæðunum. Frá-
mn er hún ádeilu og íroníu sem setur
,VlP á skáldskap samtímamanns
ennar, Guttorms J. Guttormssonar,
j".n þau tvö standa fremst íslenskra
i°ðskálda í Vesturheimi eftir daga
jePhans G. og Káins. Um Guttorm
. lrtist fróðleg grein eftir Hjört Pálsson
Pessu tímariti fyrir fáum árum og skal
^sað tii hennar hér (Samvinnan, 7-8,
, ,')• En Jakobína víkur að honum í
Qrf til Stephans G. 1924 og lýsa þau
,r einkar vel hugmyndum og afstöðu
ennar sjálfrar:
,”^r þjóðlíf okkar vestra emotion-
y ðead? (f>. e. andlega dautt). Jafn-
^ttonnur, sem mig langar svo
s 1 'ð til að svífi hærra, gerir mér þá
SrnaPraun að ganga of oft á sorphaug
I a§aPanna eftir yrkisefni. Mig
ngar svo til að hann verði stór og
aftur, en til þess þarf hann að taka
ko^Un ^V1 hvað við erum öll ófull-
jn min °g illkvittin og horfa á fegurð-
vili uuðrin. og það góða sem við
alltE ^C.ra vera’ þrátt fyrir allt og
lanH' vil draga hann burt úr Nýja ís-
o i og dýfa honum hér í Kyrrahafið
ey - Setja hann svo niður á einhverja
háu Ua fr 1 sundinu Þar sem fururnar
þe þöHin bláu seiddu svo fram það
j a Sein 1 honum býr.“
heim P^lna Johnson kom þrívegis í
inna ^lands. Fyrstu ferðar-
I94/ Var ae)ur 8etið. Næst kom hún
! hoði fjölskylduvina, og loks
1 boði íslensks námsfólks sem
29