Andvari - 01.01.1984, Síða 78

76
MATTHIAS JOHANNESSEN
ANDVARI
IV.
Glitrandi
í kvöldsólar-
birtu
fellur daggar-
hvít jörðin
til jökuls.
V.
Og hönd þín
er jónsmessugras
i hendi minni.
Á jónsmessu ’84
The sleeping and the dead
are bul as pictures
Lady Macbeth
Hann var i svefnrofunum. Einhver var að reyna að vekja hann. Það var
komið við kálfann á hægra fæti hans. Hann dró hann að sér. Bylti sér. Fannst
hálft í hvoru hann væri sofandi. Var að reyna að muna drauminn, sem hann
hafði verið að dreyma. Það var samtal við látna móðursystur hans, sem hafði,
að honum skildist, tekið við stjórn heimsins. Hann var sannfærður um hún
væri enn lifandi. Hafði séð hana greinilega í stofunni heima hjá henni horfa
á sjálfa sig á skerminum, en samtalið var þýtt jafnóðum á ensku og þulurinn
í BBC stóð á öndinni yfir þvi, sem hún var að segja. Beið raunar í ofvæni eftir
hverri setningu. Sjónvarpssamtalið fjallaði um kjarnorkustríð. Hvernig menn
ættu að deyja til að lifa slikar hamfarir af. Móðursystirin talaði af eigin
reynsl'u, svo hún hlaut að vera dauð, en ekki lifandi. Samt var hann viss um hún
væri lifandi.
Hann lá í rúminu, reyndi að ná i skottið á draumunum. Án árangurs. Og
nú var enn byrjað að snerta hann. Það var strokið létt yfir vinstri kinnina.
Hann þurrkaði framan úr sér, bylti sér. Fór að hugsa hvað þetta gæti eigin-
lega verið. Komst að þeirri niðurstöðu hann væri að vakna, en taldi sig þó enn
sofandi. f svefnrofunum heyrði hann nú suð við hægra eyrað, enda lá hann