Andvari - 01.01.1984, Qupperneq 100

98
KRISTJÁN KARLSSON
ANDVARI
handleggnum eins og slöngu og lét kúluna detta við fætur sér. Allt í einu beygði
hann sig niður, greip kúluna upp og skaut henni eldsnöggt á ljósastaurinn fram-
an við hótelið. Ekkert brothljóð, en drenginn verkjaði í tennurnar og sársauk-
ann lagði aftur í hnakkann. Stóri maðurinn söng:
Madamesposa
mœrin Ijósa
oss vantar á yZur skil
hváSan komiS þér frá
hvurt œtliS þér til?
Hann og maðurinn í miðið fóru eldsnöggt í snjókast án þess að drengur-
inn sæi hvor átti upptökin. Maðurinn á gamosíunum dró sig upp að búðar-
glugganum á húsinu vestan við hótelið og speglaði sig í rúðunni. Hann lagaði
bindið, tók ofan hattinn og strauk hann. Svo greip hann handfylli af snjó og
lmoðaði eins og áður.
„Ég held ég sé vitlaus,“ sagði gráhærða konan, „viltu koma heim með
mér?“
„Nei,“ sagði unga konan, „þakka þér fyrir. Ég bíð eftir Elínu.“
„Ég hefði getað lofað þér að vera,“ sagði gráhærða konan, „það er nóg
pláss hjá mér.“
„Nei,“ sagði ungan konan, „nei. Ég er ráðin í að fara.“
„Hvað?“ sagði maðurinn i gamosiunum, „jæja komum þá.“ Stóri maður-
inn hló aftur. „Eigið þið sígarettu?" spurði hann. Maðurinn í miðið tók upp
sígarettuhylki með loku og rétti honum og stóri maðurinn greip sígarettuna
fimlega um leið og hún skauzt upp úr hylkinu, spretti henni af nögl upp i
loftið, greip hana aftur niður við jörð. Hann lézt detta og ná jafnvæginu á
síðustu stundu. Maðurinn á gamosíunum brá fyrir hann fæti, en hann hoppaði
yfir bragðið. Hann söng: „Hvað viltu hafa það betra," undir laginu Give my
regards to Broadway. „Jæja, komum,“ sagði maðurinn í miðið, en dró sig aftur
úr eins og fyrr.
Elín, hótelstýran, kom inn um bakdyrnar og fyrir aftan hana blöstu
snöggvast við tröppurnar, sem lágu alla leið niður í fjöru. „Ertu ekki farin?“
sagði hún. „Ég var búin að biðja strákana að hjálpa þér með dótið. Eru þeir
ekki komnir? Þeir geta setið hér allan daginn í ölinu, þegar enginn vill hafa
þá, en nú sjást þeir auðvitað ekki.“
„Ég gat ekki farið án þess að kveðja þig,“ sagði unga konan.
„Ég var að reyna að tala um fyrir henni,“ sagði gráhærða konan.
„Hver ætli tali um fyrir þér,“ sagði Elín, „meðan þú kennir sjálfri þér
um allt.“